Gramschap 11 verscheen in september 1980, met als bijlage het fotoboekje 1980 Gent Goddomme waarin middels foto's en poëzie een beeld werd gegeven van de woonomstandigheden van buitenlandse arbeiders in Gent. (Klik hier voor de bijlage).
Nummer 11 was het eerste nummer (en praktisch het enige) waarin Gramschap  inging op de reacties die de pamflettenreeks soms opwekte.
Bij Gramschap 7 had een fotoboekje gezeten met foto's vanuit het krakersbolwerk de Groote Keyzer. Uiterst exclusieve foto's, want geen andere fotograaf werd daar toegelaten. Elsevier Magazine jatte zonder meer één van de foto's. In dezelfde periode publiceerde o.a. de Telegraaf  "archieffoto's" van zogenaamde "terroristen" (linkse actievisten), waarbij ze bijzonder onzorgvuldig te werk gingen. Op de omslag van Gramschap 10 verschenen daarom vier foto's van bekende historische facsistische terroristen, met per ongeluk als onderschriften de namen van bekende rechtse journalisten en redacteuren.
De pers (ook de zich links noemde bladen) vond dat bijzonder smakeloos. Dus werden in Gramschap 11 enkele onderschriften gerectificeerd (zie hieronder)
In het vervolg volstond Gramschap ermee berichten uit de pers over de eigen publicatie gewoon af te drukken, soms omgewerkt tot illustratieve realistische analyses..




          omslag


          2

        
          4a



          4b



          4c


           
LESSEN IN DEMOCRATIE    ( *Voor toekomstige ontwikkelingen, zie: ‘Lessen in Dictatuur’)

Daar het grootste deel van de bevolking nog steeds in het levensonderhoud moet voorzien door zijn arbeidskracht te verkopen houdt democratie in wezen in : dictatuur van het proletariaat. Maar zowel in de zgn. socialistische volksdemocratieën als in de zgn. kapitalistische parlementaire democratieën is gebleken dat
het democratisch stelsel vooral ongekende mogelijkheden biedt voor de uitbreiding van de staatsmacht. *
Wij willen enkele richtlijnen geven voor een optimaal gebruik van het democratisch stelsel.
1.    Meer dan in enig ander stelsel is het in een democratie noodzakelijk om voortdurend het stelsel zelf te loven. De opvatting dat via het stelsel het volk regeert dient als onaanvechtbaar te worden beschouwd. Discussie over het wezen van het stelsel dient tot iedere prijs vermeden te worden.Wel kunnen, wanneer dat onvermijdelijk is, gebreken in het functioneren van het stelsel toegegeven worden maar als oorzaak moet dan altijd menselijk falen worden aangewezen. De Staat dient zich voortdurend op te werpen als verdediger van het stelsel. Zolang hij dat doet kan hij een bijna volstrekte onschendbaarheid verwerven: hij ontleent zijn macht immers via het stelsel aan het volk. Om dit beeld niet te verstoren moet de taak van de volksvertegenwoordiging worden voorgesteld als het controleren van de staatslieden en niet als het controleren van de Staat zelf. Het idee dat de Staat niet dezelfde belangen zou hebben als de overgrote meerderheid van de bevolking moet als volkomen absurd van de hand worden gewezen.

2.    Het is van belang er voor te zorgen dat de onderste lagen van de bevolking er van weerhouden worden deel te nemen aan verkiezingen. Hiervoor zijn verschillende methodes bruikbaar. In Europa voldoet het systeem van gastarbeiders die niet mogen stemmen in het land waar ze wonen en werken uitstekend. In de USA is gebleken dat van de armste minderheids- groepen relatief het grootste aantal mensen er niet toe komt zich in de kiesregisters te laten inschrijven. Als dergelijke mogelijkheden ontbreken kan met een zgn. districtenstelsel een soortgelijk resultaat worden bereikt.
3.   Wat het aantal partijen betreft verschilt de situatie van land tot land. De praktijk wijst uit dat bij een éénpartij stelsel de benodigde propaganda voor het stelsel te gecompliceerd en kostbaar kan worden. In het algemeen geldt: hoe meer partijen hoe gemakkelijker de onfeilbaarheid van het stelsel geaccepteerd wordt. Aan een grote hoeveelheid partijen kleven echter bezwaren en zelfs gevaren. Meestal blijkt een tweepartijensysteem, waarbij het vaak nuttig is om uit psychologische redenen een kleine derde partij toe te voegen, de beste oplossing.

4.   Het is van groot belang de volksvertegen- woordigers er van te doordringen dat zij niet ‘het volk’ zijn maar ‘de vertegenwoordigers’. Dat wil zeggen ze zo snel mogelijk een zelfbewustzijn als ‘parlementariërs’ bij te brengen. Daarom moet hun aantal niet te groot zijn en moeten zij zo getrapt mogelijk gekozen worden (bijvoorbeeld via partijvoordrachten op kieslijsten of via voorverkiezingen). Hun salaris moet royaal zijn maar van nog meer belang is het dat zij zoveel mogelijk privileges genieten en dat de gewoonte gecreëerd wordt dat hen later goed betaalde posities in bestuur of bedrijfsleven wachten.

(wordt vervolgd)




"gastarbeider(-s), m. , een weinig gelukkige ben. voor uit het buitenland afkomstige arbeidskrachten"
van Dale, Groot Woordenboek der Nederlandse Taal
IN NEDERLAND


Na een anonieme tip
komen ze in de vroege ochtend
drie in burger
zes in uniform

terwijl twee door het raam klimmen
trapt de rest de deur in
ze stormen binnen
met getrokken pistool

als de familie
met de handen hoog boven het hoofd
op de vloer zit
schreeuwen ze hen één voor één toe:
'passaport, waar is jou passaport ?'

ze nemen het zoontje van acht
apart
en vragen hem waar zijn broer
zijn neef
zijn oom
zijn gebleven

ze nemen iedereen mee

weerloos kijken
de slachtoffers naar de regen
als ze op transport gesteld worden.

****

IN BELGIË


Van Gent gaat ze
iedere ochtend
naar Breskens
- de visfileerfabriek

het krot in Gent
lekt
erger dan het lemen huisje in Turkije

in de regen wacht ze
op de bus
voor een caféraam met
het bordje ‘verboden voor vreemdelingen’

in de bus moet ze staan

de fabriek betaalt stukloon

twee kinderen zijn ziek

in het huis is geen water
geen gas
geen w.c.

als ze ‘s avonds thuiskomt
vindt ze
op de deurmat een folder:
“Zestien posten op uw kleurenontvanger!
Neem nu een aansluiting op de kabel-t.v.!"

****

IN NEDERLAND


De minister op het scherm
blijkt er op gebrand te zijn te
verklaren
dat het probleem van de
vele buitenlanders
moet worden aangepakt

de verveelde jongen aan de bar
betast
de ijzeren ketting onder zijn jas

in de kerk
schreeuwt
een marokkaan in zijn slaap.

****

IN BELGIË


De Belgiese bourgeoisie
eet taartjes in teesalons
en kwijlt in Knokke
Frans
tegen Italiaanse kelners

in de fabriek
assembleert een Turk
10-duizend auto’s
opdat hij er één kan kopen
om mee terug te rijden naar Turkije.

****
                  
          7



          8


          10


         
           Klik op het pamflet om het te vergroten


Home