Inleiding
De term "Islam met alleen Koran" komt vele malen voor op deze website. Dit lijkt een korte en krachtige term, maar men beseft vaak niet welke consequenties het volgen van de Koran en alleen de Koran als religieuze bron heeft. Dit artikel geeft een omschrijving van de grootste praktische verschillen tussen het volgen van een sectarische stroming zoals het Soennisme en het Shi'isme en het volgen van de Koran alleen.

Koran en verstand
Eigenlijk klopt de benaming "Islam met alleen Koran" niet. Correcter zou zijn te spreken over "Islam met alleen de Koran en het verstand". Het verstand is een door God gegeven instrument en is onontbeerlijk voor het vinden van de juiste weg. Er is geen dwang in de Islam en ieder mens heeft het recht, sterker nog de plicht om zijn of haar eigen verstand te gebruiken en te volgen. Dit kan men overweldigend concluderen uit onder andere de volgende verzen in de Koran:

2:256: "Er is geen dwang in de godsdienst. Voorzeker, het juiste pad is van dwaling onderscheiden; derhalve, hij die de duivel verloochent en in Allah gelooft, heeft een sterk houvast gegrepen, dat onbreekbaar is. Allah is Alhorend, Alwetend. "

10:99: "En indien uw Heer had gewild, zouden allen die op aarde zijn, zeker tezamen hebben geloofd. Wilt gij de mensen dan dwingen, gelovigen te worden?"

18:29: "Zeg: "Het is de waarheid van uw Heer: laat daarom geloven die geloven wil en niet geloven, die niet wil." Voorwaar, wij hebben de boosdoeners een Vuur bereid, welks omheining hen zal insluiten. Indien zij om hulp roepen, zullen zij worden begoten met water als gesmolten lood, dat hun gezicht zal verbranden. Hoe verschrikkelijk is de drank en hoe vreselijk de rustbank."

25:57: "Zeg: "Ik vraag van u geen vergoeding er voor, behalve dat hij, die dit wil, de weg naar zijn Heer moge inslaan."

73:19: "Dit is zeker een vermaning. Dus moge hij die wil, de weg tot zijn Heer inslaan."

74:37: "Aan degene onder u, die vooruit wenst te gaan of degene die wil achterblijven,"

76:29: "Voorwaar, dit is een vermaning. Wie het daarom wenst, kieze een weg die tot zijn Heer leidt."

Deze verzen maken duidelijk dat er geen sprake kan zijn van dwang in de Islam. Een ieder heeft dus het recht voor zichzelf te beslissen en zijn of haar eigen conclusies te trekken.

17:36: "En accepteer niet dat waar je geen weet van hebt. Het gehoor, de zicht en het verstand, daar ben je zeker verantwoordelijk voor." 

Dit vers maakt duidelijk dat men niet moet accepteren waar men geen weet van heeft. Men dient dus kennis te vergaren en uitzoeken hoe iets zit. Je eigen conclusies trekken dus

Voor verzen die verwijzen naar Koran alleen en een beredenering van deze weg verwijzen we naar het artikel "Hadith", dat ook op deze site staat.

De Koran is een leidraad
Vaak beseffen moslims niet dat de Koran een leidraad is (zie 2:2, 3:73, 4:115, 7:198, 16:64 en nog veel meer) en geen gedetailleerde handleiding waarin voor iedere situatie in het leven de ideale oplossing wordt gegeven. Het is een leidraad waarin soms voor specifieke gevallen oplossingen en geboden worden gegeven en soms door middel van algemeen geldende regels en definities een kader wordt geschept. Binnen dit kader kunnen moslims hun leven leven indien zij Gods systeem goed wensen te vervullen. Verzen als: 

7:32: "Zeg:'Wie heeft het mooie van God wat Hij voor Zijn dienaren heeft voorgebracht en de goede dingen van de levensbehoeften verboden?'. Zeg:'Zij zijn in het tegenwoordige leven bestemd voor hen die geloven en de opstandingsdag hun voorgehouden.' Zo zetten Wij de tekenen uiteen die mensen weten."

10:59: "Zeg: 'Hebt gij overwogen, dat Allah u een voorziening heeft nedergezonden en dat gij daarna een gedeelte er van onwettig en een gedeelte er van wettig verklaardet?' Vraag (hen): "Heeft Allah u dat toegestaan, of verzint gij leugens tegen Allah?'."

10:60: "Wat denken degenen die leugens tegen Allah verzinnen van de Dag der Opstanding? Voorzeker, Allah is genadevol tegenover het mensdom, maar de meesten hunner zijn niet dankbaar."

16:116: "En zegt niet - vanwege de leugens die uw tong spreekt - "Dit is wettig en dat is onwettig.", om een leugen tegen Allah te verzinnen. Degenen, die een leugen tegen Allah verzinnen, slagen nooit."

2:79: "Wee hen die het boek eigenhandig schrijven en dan zeggen:'Dit komt van God' om het voor een lage prijs te versjacheren. Wee hen dus om wat hun handen hebben geschreven en wee hen om wat zij eraan hebben verdiend."

maken ons duidelijk dat het verboden is in naam van de Islam onwettig te verklaren, wat niet door God onwettig verklaard is. Wat niet in de Koran, Gods complete woord (zie 6:38, 6:114, 16:89 en 12:111) verboden is, kan dus nooit door God verboden zijn. Zaken die niet verboden zijn, zijn dus toegestaan, tenzij ze strijdig zijn met één van de verschillende in de Koran genoemde fundamentele definities van wat goed en wat slecht is.

De gevolgen
Het volgen van een pad van Koran en verstand, betekent niet meer blindelings dingen doen omdat anderen ze doen of omdat ze altijd zo gedaan zijn. Niet meer blindelings het woord van andere mensen over de Islam voor waarheid aannemen. Alles dient zelf gecontroleerd te worden in de Koran. Regels, tradities, gebruiken en gewoontes dienen geherevalueerd te worden, indien men al moslim was. Specifieke zaken die niet in de Koran genoemd worden, zijn door mensen bedacht en kunnen onmogelijk als religieuze geboden beschouwd worden.

Als men consequent Koran en Hadith als bron voor religieuze regelgeving volgt, zorgt dit voor een gigantische hoeveelheid regels en geboden. Het is vrijwel onmogelijk aan alle deze regels en geboden te voldoen, omdat een 'gewoon' leven dan niet meer mogelijk is en daarnaast hadiths elkaar en de Koran vaak tegensperken. Traditionele moslims die zich bewust zijn van de grote hoeveelheid regels en geboden lopen vaak met schuldgevoelens rond, overtuigd dat ze in zonde leven. Hierdoor raken ze vaak óf verder van de Islam verwijderd ('wat moet ik met zo een onmogelijk geloof?!') óf ze wachten tot ze een latere leeftijd bereikt hebben en veranderen vervolgens hun leven drastisch (baard, traditionele kleding, strikte opvolging van zoveel mogelijk regels, etc.). 

Als deze mensen de Islam in haar pure vorm zouden belijden, met alleen de Koran, dan zouden al deze problemen zich niet voordoen. Een opsomming van de feitelijke consequenties voor de bekendste verplichtingen van moslims, indien alleen de Koran gebruikt zou worden:

De 'vijf zuilen'
Wie kent ze niet? Ook menig niet-moslim kan je vertellen dat de 'vijf zuilen' het 'hart' van de Islam vormen. Indien we echter de Koran erop naslaan, zien we dat de vijf zuilen op zich wel voorkomen, maar nergens als 'de vijf belangrijkste regels' naar voren gehaald worden. In de Koran staan vele regels en er arbitrair vijf aanwijzen als de belangrijkste is een menselijke inventie. Als dit zo zou zijn, zou God dit wel in Zijn complete en volledig gedetailleerde Koran (6:38, 6:114-115, 12:111, 16:89) gezegd hebben. God vergeet niet. De 'vijf zuilen' maken dus wel degelijk deel uit van de Islam, maar dan als geboden die onderdeel uitmaken van een compleet systeem, samen met veel meer eveneens belangrijke regels. Laten we eens kijken naar de vijf geboden die de 'vijf zuilen' vormen:

• De getuigenis/shahada: men zou anders vermoeden, maar de shahada zoals de traditionele Islamitische wereld die kent heeft gekgenoeg totaal geen Koranische basis. Het geheel van de shahada is eigenlijk een poging van mensen om het 'moslim zijn' in één zin samen te vatten en komt als 'officieel' begrip niet in de Koran voor. De tekst "Ash hadu anla ilaha illallahu wa ash hadu anna muhammadar-rasulallah" staat nergens in de Koran en is afkomstig uit de Hadith. Als we de Koran als geheel beschouwen wordt het duidelijk gemaakt dat de essentie van de Islam het onderwerpen aan en geloven in één God is, daarbij niets of niemand in de verste verte naast God plaatsend. De Koran geeft voorbeelden van mensen die een belijdenis (geen getuigenis) uitspreken, waaronder de koningin van Sheba die tot de Islam bekeert in 27:44:
  
  27:44: Er werd tot haar gezegd "Ga het paleis binnen." En toen zij het zag, dacht zij dat het een massa water was, en zij raakte in verwarring. Hij zeide:'Het is een paleis dat geplaveid is met glas.' Zij zeide: 'Mijn Heer, ik heb mijn ziel inderdaad onrecht aangedaan; en ik onderwerp mij met Salomo aan Allah, de Heer der Werelden.'."

  Dit is een voorbeeld, waarbij een zinnetje het begin van iemans 'moslim zijn' markeert. Let wel, het betreft hier eigenlijk geen getuigenis (de betekenis van shahada) maar het uitspreken van een belijdenis. Nog meer duidelijk gemaakt met het voorbeeld van Abraham. Abraham waarover gezegd wordt:

  3:68: "Voorzeker, zij die Abraham het dichtst nabijkomen, zijn degenen, die hem volgen; en deze profeet en de gelovigen; en Allah is de Vriend der gelovigen."

  16:123: "Dan hebben Wij u (Mohammed) geopenbaard, 'Volg de weg van Abraham, de oprechte, die geen afgodendienaar was.'." 

  Dit voorbeeld staat in 2:131:

  2:131: "Toen zijn Heer tot hem zeide: 'Onderwerp U', zeide hij: 'Ik heb mij aan de Heer der Werelden onderworpen'."

  Ten slotte willen nog wijzen op deze krachtige voorbeelden:

  40:66: "Zeg: 'Het is mij verboden diegenen te aanbidden die gij naast Allah aanroept daar er duidelijke bewjizen van mijn Heer tot mij zijn gekomen; en het is mij geboden mij te onderwerpen aan de Heer der Werelden.'. " 

  3:20: "En zeg wanneer zij met u redetwisten:'Ik, en degenen die mij volgen hebben zich aan Allah onderworpen.'. En zeg tot degenen aan wie het Boek is gegeven en tot de onwetenden: 'Hebt gij u onderworpen?'. Als zij zich onderwerpen, dan zijn zij op de rechte weg, maar indien zij zich afwenden, dan is uw plicht slechts de duidelijke verkondiging ervan; en Allah ziet zijn dienaren."

  6:71: "Zeg: 'Zullen wij naast Allah datgene aanroepen wat ons noch bevoordelen noch schaden kan, dan worden wij, nadat Allah ons heeft geleid, van het rechte pad verwijderd, zoals iemand die de bozen hebben neergeveld op de aarde in een toestand van verbijstering en die metgezellen heeft die hem tot de weg roepen, zeggende: 'Kom tot ons'?' Zeg: 'De leiding van Allah is voorzeker de enige leiding en het is ons bevolen ons aan de Heer der Werelden te onderwerpen.'."

  In de meeste van deze voorbeelden wordt gesproken over het 'onwerpen aan de Heer der Werelden'. Hieruit zou je kunnen concluderen dat een verklaring van geloofsbelijdenis die rechtstreeks uit de Koran afkomstig is zou kunnen zijn 'Aslamtu li rabbil alameen', oftewel 'Ik onderwerp mij Heer der Werelden'. Er wordt hiernaast ook een duidelijk voorbeeld van een getuigenis (shahada) gegeven:

  3:18: "Allah getuigt, dat er geen God is dan Hij en de engelen en degenen, die kennis bezitten, getuigen dit eveneens, handhavende de rechtvaardigheid: er is geen God dan Hij, de Almachtige, de Alwijze."

  Deze aya toont op een simpele manier aan dat "Laa ilaha illa-llah", "er is geen God dan God" of "Ash hadu anla ilaha illa-llahu", "Ik getuig dat er geen God is dan God", een getuigenis van "degenen die kennis bezitten" is. Echter, nergens in de Koran staat dat DE ENIGE shahada van een moslim deze zin en alleen deze zin zou zijn. Het verstand dwingt ons verder te kijken. Zoals de betekenissen van de woorden 'Islam' (onderwerping) en 'moslim' (iemand die zich onderwerpt) en de inhoud van al deze verzen en de de Koran als geheel al aangeven: de essentie van dit geloof is het onderwerpen in daad en geest aan God en God alleen. Dit maakt iemand tot een moslim en niet het wel of niet uitspreken van een bepaald zinnetje.
   

• Het vasten in de maand Ramadan: dit gebod komt rechtstreeks voor in de Koran. Insh'Allah binnenkort meer over de ins en outs van vasten volgens de Koran met daarin de een visie op het concept van de Islamitische jaartelling, de regels en de duur van het vasten.
• De Hajj: ook de Hajj staat duidelijk in de Koran aangegeven. Veel van de rituelen die vandaag de dag volgens velen de Hajj vormen, hebben geen Koranische oorsprong. Ook hierover insh'Allah binnenkort meer in een apart artikel.
• De Zakat: het betalen van zakat is één van de plichten van een moslim die duidelijk in de Koran staat. Het is echter verzonnen dat er allerlei percentages voor specifieke situaties zouden gelden. De Koran vertelt ons precies wat de omvang van de zakat is:
  

  2:219: "Zij vragen u omtrent wijn en kansspel. Zeg hun: "In beide is groot nadeel en ook enig voordeel voor de mensen, maar het nadeel is groter dan het voordeel." En zij vragen u, wat zij moeten weggeven. Zeg hun: "Hetgeen gij kunt missen." Zo maakt Allah u Zijn geboden duidelijk, opdat gij over deze en de volgende wereld zult nadenken."  

• De Salaat: het verrichten van de salaat is een verplichting die in de Koran voor iedere moslim wordt gesteld.

Muziek en afbeeldingen
Volgens vele traditionele Islamitische stromingen zouden muziek en afbeeldingen van mensen en dieren tot in de Islam verboden zaken behoren. Als men alleen de Koran als religieuze bron hanteert is er nergens een basis voor deze absurde overtuiging terug te vinden. Het verbieden van deze zaken is zelfs een grote zonde, omdat men niet mag verbieden wat God niet verboden heeft (7:32, 10:59, 10:60, 16:116). Zelfs als men hadith aanhangt zijn er nog vele onduidelijkheden en tegenspraken, die weerspiegeld worden in de praktijk waar iedereen weer iets anders doet..

Hoofddoek voor vrouwen
De verplichting voor vrouwen een hoofddoek te dragen staat NIET in de Koran. In de Hadith staan allerlei kledingsvoorschriften, die nergens in de Koran terug te vinden zijn en die vooral voor vrouwen vele ongemakken met zich meebrengen. Meer over dit onderwerp in ons artikel over de hoofddoek.

Voedsel en ritueel slachten
De Koran is heel specifiek over wat moslims wel en niet kunnen eten:

2:168: "O gij mensen, eet van hetgeen geoorloofd en goed is op aarde en treedt niet in de voetstappen van Satan; voorzeker, hij is voor u een openlijke vijand. "

2:172: "O gij die gelooft, eet van de goede dingen, waarmede Wij u hebben voorzien en dankt Allah, indien gij Hem alleen aanbidt."
2:173: "Hij heeft u slechts het gestorvene, het bloed, het varkensvlees en datgene, waarover een andere naam, dan die van Allah is uitgeroepen, verboden. Maar hij, die gedwongen is en dit niet wenst en geen overtreder is, op hem rust geen zonde. Want Allah is Vergevensgezind, Genadevol."

5:3: "Verboden is u het gestorvene, het bloed en het varkensvlees en al waarover een andere naam dan die van Allah is aangeroepen; hetgeen is geworgd en is doodgeslagen en hetgeen is doodgevallen of hetgeen door de horens van dieren is gedood en hetgeen door een wild beest is aangevreten, behalve wat gij hebt geslacht. Verder hetgeen voor afgoden is geslacht en wat gij loot door pijlen, dit is een overtreding. Heden zullen de ongelovigen aan uw godsdienst wanhopen. Vreest dus niet hen, maar Mij. Nu heb Ik uw godsdienst voor u vervolmaakt, Mijn gunst aan u voltooid en de Islam voor u als godsdienst gekozen. Maar wie door honger wordt gedwongen zonder dat hij tot de zonde is geneigd, voorzeker, Allah is Vergevensgezind, Genadevol."

6:145: "Zeg: 'Ik vind in hetgeen mij is geopenbaard niets, dat een eter is verboden te eten, met uitzondering van het gestorvene of vloeiend bloed of varkensvlees, want dit alles is onrein - of, wat in overtreding is, waarover een andere naam dan Allah's is aangeroepen.'. Maar wie door noodzaak wordt gedreven en niet begerig is noch de grens overschrijdt: uw Heer is dan voorzeker Vergevensgezind, Genadevol."

Deze verzen maken ons duidelijk dat verboden is:

1. Kadavers oftewel hetgeen dat van zichzelf gestorven is (zie 5:3 voor een uigebreide definitie).
2. Bloed
3. Varkensvlees
4. Iets waarover een andere naam dan dat van God is afgeroepen.

6:118: "Eet daarom van hetgeen waarover de naam van Allah is uitgesproken als gij in Zijn tekenen gelooft."

Voorstanders van ritueel slachten zeggen dat hier bedoeld wordt het uitpspreken van Gods naam tijdens het slachten, maar dat staat hier simpelweg niet. Dit gebod vertelt ons recht-toe-recht-aan dat wij Gods naam dienen uit te spreken over wat we eten. God vergeet niet, Zijn woorden raken niet op (18:109) en de Koran is compleet en volledig gedetailleerd (6:38, 6:114-115, 12:111, 16:89). De conclusie is dus: ritueel slachten is een menselijke inventie zonder Koranische en daarmee zonder Islamitische basis. Het vers die na 6:118 komt versterkt deze conclusie ook:

6:119: "En welke reden hebt gij, dat gij niet van datgene zoudt eten, waarover de naam van Allah is uitgesproken, terwijl Hij u reeds heeft uitgelegd wat Hij u heeft verboden, - met uitzondering van datgene waartoe gij gedwongen zijt. En voorzeker, velen misleiden door hun boze neigingen zonder kennis. Waarlijk, uw Heer kent de overtreders het beste."

Al het voedsel uit de zee is volgens de Koran toegestaan:

5:96: "De vangst uit zee en het eten ervan is wettig voor u als voorziening voor u zelf en de reizigers, doch zolang gij ter bedevaart zijt is het wild van het land u verboden. En vreest Allah, tot Wie gij zult worden verzameld."

16:14: "En Hij is het, Die de zee tot uw beschikking heeft gesteld opdat gij er vers vlees van moogt eten en er sieraden uit moogt nemen die gij draagt. En gij ziet er de schepen over varen opdat gij van Zijn overvloed moogt zoeken en dankbaar moogt zijn."

35:12: "De twee wateren zijn niet gelijk; het ene zoet, smakelijk en goed om te drinken, en het andere zout en bitter. En uit elk eet gij vlees en vindt gij sieraden die gij draagt. En gij ziet er schepen die de golven door klieven opdat gij van Zijn overvloed moogt zoeken, en opdat gij dankbaar zult zijn."

De Koran laat ons ook zien dat het verzinnen van allerlei nieuwe regels en beperkingen met betrekking tot voedsel (zoals nu vaak genoeg gebeurt) niets nieuw is:

6:138: "Zij zeggen: 'Dit en dat vee en die en die oogsten zijn verboden, niemand zal er van eten, dan wie het ons belieft'' - alzo beweren zij - en er is vee, welks ruggen verboden zijn en er is vee, waarover zij de naam van Allah niet uitspreken en zij bedenken een leugen over Hem. Hij zal hen weldra vergelden, hetgeen zij verzinnen."
6:139: "En zij zeggen: 'Hetgeen in de baarmoeders van dit en dat vee is, is uitsluitend voor onze mannen en is onze vrouwen verboden, maar als het dood geboren wordt hebben zij allen er deel aan.' Hij zal hen naar hun bewering belonen. Voorzeker, Hij is Alwijs, Alwetend."

Staat menstruatie in de weg van een vrouw en haar religieuze verplichtingen?

Volgens Islamitische schriftgeleerden is het een vrouw niet toegestaan om tijdens haar menstruatie aan haar religieuze verplichtingen te voldoen. Het is een vrouw niet toegestaan om haar contactgebed (de `Salaat´) te verrichten tijdens het menstrueren. Erger nog, het is vrouwen zelfs verboden om te vasten als ze menstrueren. De logica achter dit verbod is dat vrouwen tijdens het menstrueren onrein en niet schoon zijn. 

De vraag is nu waarom God, onze Schepper, die Alwetend is (en dus volledig bewust is van hoe een vrouwelijk lichaam fysiek in elkaar zit), vrouwen zou verbieden hun salaat te verrichten en hen zou weerhouden van het vasten tijdens hun menstruatie?

Laten we beginnen met het onderzoeken van de ayat die betrekking hebben op het contactgebed (de `Salaat´) die vaststellen onder welke omstandigheden we onze `Salaat´ mogen verrichten. 

5:6:
"O jullie die geloven, wanneer jullie het contactgebed 'Salaat' naleven, zullen jullie:

je gezichten wassen
je armen tot je ellebogen wassen
je hoofd vegen
je voeten tot je enkels vegen 

En als jullie onrein zijn vanwege seksuele orgasme zullen jullie je wassen. En als jullie ziek zijn, of aan het reizen zijn, of enige uitscheiding hebben gehad, of u had seksuele contact met de vrouw en jullie kunnen geen water vinden, zullen jullie de droge wassing `Tayammum´ verrichten, door het aanraken van schone en droge zand en wrijf dat over uw gezicht en handen. God wenst niet de religie moeilijk voor jullie te maken. Hij wenst jullie te reinigen en zijn zegenen op jullie te perfectioneren zodat jullie dankbaar mogen zijn."

In de bovenste aya beveelt God ons om vóór het verrichten van de `Salaat´ een wassing (Ghoesil) te verrichten die Hij vervolgens tot in detail beschrijft. En in de hierboven beschreven uitzonderlijke situaties waarin geen water beschikbaar is, geeft God ook de oplossing de "droge wassing". Let op! God EXCUSEERT ons niet van de `Salaat´. Of we nou ziek zijn, of aan het reizen zijn of we hebben seksueel contact gehad. Maar toch wordt menstruatie er niet in genoemd. Niet eens als uitzonderlijke situatie, laat staan als reden tot verbod voor de `Salaat´.

Laten we naar een andere aya kijken die nog iets duidelijker is:

4:43:
"O jullie die geloven, kom niet onhelder tot het contactgebed `Salaat´, totdat je weet wat je zegt. Ook niet na het seksuele contact tenzij jullie je wassen. Behalve wanneer je aan het reizen bent over het land. En als je ziek bent of je bent aan het reizen of je hebt enige uitscheiding gehad of je hebt seksueel contact gehad met de vrouw en je kunt geen water vinden, dan zullen jullie de droge wassing `Tayammum´ verrichten, door het aanraken van schone droge zand en wrijf dat over uw gezicht en handen. God is uitwissend en vergevend."

Deze aya vertelt ons nog uitgebreider wanneer we niet ons contactgebed (de `Salaat´) mogen verrichten en ook hier wordt menstruatie niet genoemd.

We denken dat het nu wel duidelijk genoeg is dat het de vrouw nergens in de Koran wordt verboden om tijdens haar menstruatie het contactgebed (de `Salaat´) te verrichten. Dan vragen we ons vanzelfsprekend af waarom in de moslim wereld een vrouw tijdens haar menstruatie niet mag bidden, vasten, de koran lezen of aanraken etc. Dit komt door Hadith en Sunnah en heeft totaal geen koranisch basis.

Laten we nu naar een aya kijken die gerelateerd is aan het vasten:

2:184-185:
"O jullie die geloven! Aan u is het vasten voorgeschreven, net als het was voorgeschreven aan die voor u waren, zodat jullie je verlossing bereiken. Ramadan was de maand waarin de Koran was geopenbaard. Mensen voorzienend van raad, duidelijke leerstellingen en een geschreven wetboek.

Onder jullie die getuigen zijn van deze maand zullen daarin vasten, diegenen die ziek zijn of op reis zijn mogen dezelfde aantal dagen vervangen met andere dagen. God wenst gemak voor jullie en niet hard lijden. Zodat jullie aan jullie verplichtingen mogen voldoen en God prijzen voor raad. En zo jullie dank betuigen."

Zoals we kunnen zien in de bovenstaamde aya is vasten aan ons bevolen zoals het bevolen was aan degenen voor ons. God noemt ook de dingen die in onze weg kunnen staan om te vasten zoals ziekte en reizen en zegt dat we die dagen mogen vervangen met andere dagen, wanneer we niet ziek zijn en niet reizen. En toch is hier ook geen enkele vermelding van menstruatie, of dat de vrouw die dagen niet mag vasten en het bijvoorbeeld later mag inhalen.

Dit brengt ons naar de brandende vraag of menstruatie überhaupt wel genoemd wordt in de Koran. Er is maar één aya die over menstruatie gaat.

2:222:
"En zij ondervragen uw over menstruatie, zeg: het is schadelijk. Jullie zullen je onthouden van de vrouw tijdens haar menstruatie en benader haar niet totdat ze weer rein is. En wanneer ze weer rein is, mag je haar weer benaderen in de manier bevolen door God. God houdt van de berouwer en Hij houdt van diegenen die zuiver zijn."

De enige aya die zich bezig houdt met het onderwerp `menstruatie´, vertelt mannen om hun vrouwen niet seksueel te benaderen tijdens hun menstruatie. God Zijn boek is volledig gedetailleerd (zie aya 6:114) en hij heeft er niets uit gelaten (zie aya 6:38). Ook komt God geen woorden tekort (zie aya 18:109). Alles dat we moeten weten met betrekking tot de Islam staat al in de Koran.

Zoals we duidelijk kunnen zien, God stopt een vrouw niet om aan haar religieuze verplichtingen te voldoen, alleen maar omdat ze menstrueert.

We zouden willen eindigen met een prachtig citaat uit de Koran:

18:109:
"Zeg, als de oceanen inkt waren voor de woorden van mijn Heer, zouden de oceanen uitgeput raken, voordat de woorden van mijn Heer waren uitgeput. Ook al brachten wij nog eens zoveel als aanvulling." 

Talaq! Talaq! Talaq!
Dit zijn zo ongeveer de drie meest gevreesde woorden die een getrouwde moslimvrouw in haar leven kan horen. Ze betekenen niet alleen het einde van haar huwelijk, maar staan ook voor een zware en moeilijke weg waarop ze haar gehele leven opnieuw moet opbouwen. Dit aangezien het fundament waar ze tot nu toe op gebouwd had is weggevallen.

Kan het echt zo simpel zijn? Kunnen jaren van bouwen, delen en liefhebben onrepareerbaar vernietigd worden door slechts het uiten van woorden? Is dat God's systeem? Een systeem dat over ons leven en ons universum regeert, maar ons in de steek laat op het moment dat we het het meest nodig hebben? Een systeem dat zo simpel een vrouw zonder huwelijk en kinderen zonder familie achterlaat? Dit kan toch niet de weg van de Koran zijn, waarvan alleen geluk en rechtvaardigheid kan worden afgeleid? Laten we samen eens kijken en dit belangrijke, maar genegeerde onderwerp, in de Koran bestuderen.

1ste regel - 3 Maanden durende wachtperiode
65:1: "O, profeet, indien gij van de vrouwen scheidt, scheidt dan van haar voor de vastgestelde periode en berekent de periode, en vreest Allah uw Heer. Verdrijft haar niet uit haar vertrekken, noch behoeven zij uit zichzelf weg te gaan (vóór de bepaalde termijn) tenzij zij zich openlijk onbetamelijk gedragen. Dit zijn Allah's vastgestelde grenzen; en wie de door Allah bepaalde grenzen overschrijdt doet zeker zijn eigen ziel onrecht aan. Gij weet niet; misschien zal Allah daarna iets beters teweegbrengen."

65:4 "En indien gij twijfelt aangaande diegenen uwer vrouwen, die geen menstruatie meer verwachten, haar (wacht) periode is drie maanden, hetzelfde geldt ook voor degenen die haar menstruatie nog niet hebben gehad. En de wachtperiode voor de zwangeren duurt tot zij verlost zijn. En degenen die Allah vrezen, zal Hij van het nodige voorzien door Zijn gebod."

De Koran stelt een 'wachtperiode' of 'afkoelperiode' van 3 maanden, als men de intentie heeft een scheiding te ondergaan. In deze interimperiode kunnen man en vrouw hun geschillen oplossen en nog eens goed nadenken over hun beslissingen die het leven van hen en hun kinderen voorgoed zal veranderen.

2e regel - Tot het einde van de wachtperiode kan de scheiding ongedaan gemaakt worden
65:2: "Als zij dan haar termijn bereikt hebben, neemt haar op een vriendelijke manier terug, of scheidt van haar op een behoorlijke wijze en roept twee rechtvaardigen vanuit uw midden tot getuigen en laat dit een ware getuigenis zijn voor Allah. Dit is een vermaning voor hem die in Allah en de laatste Dag gelooft. En voor hem die Allah vreest, zal Hij een uitweg bereiden."

Te allen tijde tijdens de 3 maanden durende iterimperiode kan de scheiding worden teruggetrokken en kan het koppel hun geschil bijleggen. In deze gevallen geldt de scheiding niet, aangezien de 3 maanden nog niet voorbij zijn.

3e regel - Geen sex gehad, dan geen interimperiode
33:49: "O, gij die gelooft! Als gij een gelovige vrouw huwt en daarna van haar scheidt voordat gij haar hebt aangeraakt dan behoeft zij om uwentwille geen wachtperiode te berekenen. Schenkt haar daarom een gave en laat haar op een grootmoedige wijze vrij."

Indien er geen sprake was van geslachtsverkeer tussen man en vrouw en men toch wil gaan scheiden, hoeft er geen rekening gehouden te worden met de interimperiode van 3 maanden.

4e regel - De vrouw mag niet uit haar huis gezet worden
65:1: "O, profeet, indien gij van de vrouwen scheidt, scheidt dan van haar voor de vastgestelde periode en berekent de periode, en vreest Allah uw Heer. Verdrijft haar niet uit haar vertrekken, noch behoeven zij uit zichzelf weg te gaan (vóór de bepaalde termijn) tenzij zij zich openlijk onbetamelijk gedragen. Dit zijn Allah's vastgestelde grenzen; en wie de door Allah bepaalde grenzen overschrijdt doet zeker zijn eigen ziel onrecht aan. Gij weet niet; misschien zal Allah daarna iets beters teweegbrengen."

Als man en vrouw het met elkaar eens zijn dat ze willen scheiden, dienen ze de interimperiode van 3 maanden samen levend door te brengen en zijn ze nog steeds man en vrouw in het aanzicht van God.

De logica achter deze regel is vrij duidelijk: God wil dat het koppel alle kans heeft hun beslissing goed te overdenken en eventueel hun geschillen bij te leggen. Als man en vrouw vanaf dag 1 gescheiden gaan leven, is de kans op verzoening een stuk kleiner.

5e regel - Als de periode van 3 maanden voorbij is moet er een beslissing genomen worden
65:2: "Als zij dan haar termijn bereikt hebben, neemt haar op een vriendelijke manier terug, of scheidt van haar op een behoorlijke wijze en roept twee rechtvaardigen vanuit uw midden tot getuigen en laat dit een ware getuigenis zijn voor Allah. Dit is een vermaning voor hem die in Allah en de laatste Dag gelooft. En voor hem die Allah vreest, zal Hij een uitweg bereiden."

Als de scheiding niet wordt teruggedraaid vòòr het einde van de 3 maanden, moet het koppel beslissen of ze hun geschillen willen bijleggen en weer man en vrouw willen zijn of of ze definitief willen scheiden.

In het geval dat ze voor de scheiding kiezen is het vereist dat er betrouwbare getuigen worden gevonden om als getuigen van de genomen beslissing op te treden.

6e regel - Twee getuigen dienen bij het doorgaan van de scheiding aanwezig te zijn
65:2: "Als zij dan haar termijn bereikt hebben, neemt haar op een vriendelijke manier terug, of scheidt van haar op een behoorlijke wijze en roept twee rechtvaardigen vanuit uw midden tot getuigen en laat dit een ware getuigenis zijn voor Allah. Dit is een vermaning voor hem die in Allah en de laatste Dag gelooft. En voor hem die Allah vreest, zal Hij een uitweg bereiden."

Deze regel is heel duidelijk: als het koppel de scheiding definitief wil maken, dienen er twee betrouwbare personen als getuigen van de scheiding op te treden, als men God's systeem wenst te volgen.

7e regel - Al het voorgaande geldt als één scheiding
2:227: "En indien zij besluiten tot echtscheiding voorzeker Allah is Alhorend, Alwetend."

Als man en vrouw zijn doorgegaan met de voorgaande stappen en hun verschillen niet hebben bijgelegd, geldt dit alles als één scheiding.

8ste regel - Als de vrouw na 3 maanden zwanger blijkt te zijn, mag de scheiding nog steeds worden teruggedraaid
2:228: "De gescheiden vrouwen moeten drie menstruatieperioden wachten; en het is haar niet geoorloofd, hetgeen Allah in haar baarmoeder heeft geschapen, te verbergen, indien zij in Allah en de laatste dag geloven; en haar echtgenoten hebben het recht, haar (intussen) terug te nemen, indien zij verzoening wensen. En vóór haar geldt hetzelfde als tegen haar, hetgeen billijk is, de mannen hebben voorrang boven haar, Allah is Machtig, Alwijs."

Een vrouw mag niet meteen na de interimperiode van 3 maanden hertrouwen, maar ze dient nog 3 maanden langer te wachten om zeker te stellen dat ze niet zwanger is van haar ex-man. Mocht ze zwanger blijken dat mag de scheiding ook na de interimperiode van 3 maanden worden teruggedraaid.

9e regel - Hetzelfde koppel mag niet vaker dan 3 maal scheiden
2:229: "Is de echtscheiding twee keer geschied, behoud haar dan op behoorlijke wijze of zend haar met vriendelijkheid weg. En het is u niet geoorloofd, iets te nemen van hetgeen gij haar hebt gegeven, tenzij beiden vrezen, Allah's bepalingen niet in acht te kunnen nemen. Indien gij (familieleden) vreest, dat zij Allah's bepalingen niet in acht kunnen nemen, dan zal er voor geen van hen beiden zonde zijn in hetgeen zij teruggeeft om daardoor vrij te worden. Dit zijn de door Allah voorgeschreven beperkingen, overschrijdt ze daarom niet; wie de door Allah voorgeschreven grenzen overschrijden, zijn overtreders."

2:230: "Indien hij van haar (ten derden male) scheidt, is zij voor hem niet meer geoorloofd, voordat ze een andere echtgenoot heeft gehuwd en indien deze van haar scheidt, zal het voor hen geen zonde zijn, tot elkander terug te keren, indien zij er van overtuigd zijn, dat zij de door Allah voorgeschreven beperkingen in acht zullen nemen. Dit zijn Allah's bepalingen, welke Hij aan de mensen, die kennis hebben duidelijk maakt."

God staat het een koppel toe om 3 maal te hertrouwen, als ze de 3 maanden interim-periode hebben voorbij laten gaan en nog steeds zijn doorgegaan met de scheiding. Maar om God's regels niet tot een lachertje te maken, is het mensen niet toegestaan om te hertrouwen als ze het gehele scheidingsproces 3 malen hebben doorlopen.

In dit geval is het verboden dat man en vrouw hertrouwen. De enige wijze waarop zo een koppel weer bij elkaar zou kunnen komen is als de vrouw een andere man trouwt en eventueel van deze man scheidt. Indien een huwelijk met een andere man faalt, is het haar toegestaan bij haar eerste man terug te keren.

10e regel - Speel niet met God's systeem
2:231: "En wanneer gij van uw vrouwen scheidt en zij het einde van de haar voorgeschreven periode bereiken, behoudt haar dan op een behoorlijke manier, of zendt haar op een betamelijke manier weg, maar behoudt haar niet tot haar nadeel, waardoor gij de perken te buiten gaat. Wie zulks doet, doet gewis zijn eigen ziel onrecht. En drijft niet de spot met Allah's geboden en gedenkt Allah's gunst aan u en (gedenkt) het Boek en de wijsheid, die Hij u heeft nedergezonden, waarmede Hij u vermaant. En vreest Allah en weet, dat Allah de Kenner is van alle dingen."

"Vers 4:34 van de Koran beveelt gelovigen om hun vrouwen te slaan; dus de Islam is een door mannen gedomineerde religie." Velen van ons hebben dergelijke kritiek van Christenen, atheïsten, agnostici en anderen gehoord. Persoonlijk, iedere keer dat ik 4:34 las, kreeg ik het gevoel dat er iets mis zat. Hoe kan God, de Meest Wijze, ons opdragen onze vrouwen te slaan? Wat voor oplossing is dat? Het is een contrast met de verzen waarin God het huwelijk beschrijft:

30:21: "En tot Zijn tekenen behoort dat Hij voor jullie echtgenotes uit jullie eigen midden geschapen heeft. En Hij heeft liefde en erbarmen tussen jullie gebracht. Daarin zijn tekenen voor mensen die nadenken."

Het moge duidelijk zijn dat dit ogenschijnlijke gemengde bericht, veel hedendaagse Koranvertalers heeft gestoord. Om morele en intellectuele problemen te voorkomen, hebben sommige vertalers getracht het woord "slaan" te verzachten bij het vertalen van 4:34. In het Engels taalgebied bijvoorbeeld voegt Yusuf Ali het woord "zacht/lightly" toe tussen haakjes achter het woord "slaan/beat", om vrouwen te redden:

gedeelte van 4:34 van Yusuf Ali: " . . As to those women on whose part you fear disloyalty and ill-conduct, admonish them (first), (next), refuse to share their beds, (and last) beat them (lightly). . ."
(vertaling: "...Wat betreft die vrouwen waarvan u ontrouw en slecht gedrag vreest, herinner hen (eerst), (vervolgens) weiger het bed met hen te delen, (en als laatste) sla ze (lichtjes)...") 

Velen hebben getracht om het probleem heen te draaien. Toen ik mijn Turkse vertaling van 1991 afgemaakt had, stond dit vers bovenaan mijn lijst om zorgvuldig te bestuderen. Zodra ik een probleem omtrent mijn begrip van de Koran tegenkom, herinner ik mijzelf aan 20:114 en bid ik volgens dit vers:

20:114: "Hoogverheven is God, de ware koning. En haast je niet met de Koran voordat de openbaring ervan aan jou geheel is geschied en zeg:'Mijn Heer, geef mij meer kennis'"

Vrijwel alle vertalingen hebben vier sleutelwoorden of termen van dit specifieke vers verkeerd vertaald. Deze zijn: "Qawwamune", "Faddallallahu ba'dahum ala ba'd", "Nushuzehunne" en "Fadribuhunne". In mijn boek "Errors in Turkish Translations" (Istanbul 1992) hebben ik de ware betekenis van deze woorden besproken. In dit artikel wil ik focussen op het laatste woord, "Fadribuhunne".

Een beroemd woord van meervoudige betekenissen
Het probleem komt van het woord "Idribuhunne" dat vroeger vertaald werd als "sla ze". De wortel van dit woord is "DaRaBa". Als je kijkt naar een willekeurig Arabisch woordenboek, dan zal je een lange lijst van betekenissen vinden die aan dit woord worden toegekend. Deze lijst is één van de langste lijsten die in Arabische woordenboeken voorkomt. Er kan gesteld worden dat "DaRaBa" dé nummer één is van woorden met meervoudige betekenissen. Het woord heeft zovele betekenissen dat we moeiteloos talloze verschillende betekenissen, die in de Koran hieraan worden toegekend, kunnen vinden:

• Reizen, weggaan: 3:156; 4:101; 38:44; 73:20; 2:273
• Slaan: 2:60,73; 7:160; 8:12; 20:77; 24:31; 26:63; 37:93; 47:4, 8:50; 47:27
• Optrekken: 57:13
• Aanhalen: 43:58
• Geven (van voorbeelden): 14:24,45; 16:75,76,112; 18:32,45; 24:35; 30:28,58; 36:78; 39:27,29; 43:17; 59:21; 66:10,11
• Wegnemen: 43:5
• Veroordelen: 2:61
• Afsluiten: 18:11
• Bedekken: 24:31
• Uitleggen: 13:17

Webster's Dictionary geeft veertien verschillende betekenissen aan het woord "strike": slaan (tegen), ontsteken, slangenbeet, wortelschieten (van planten), aanvallen, vishaak, geluid van een klokkenbel, beïnvloeden, aankomen, opkomen, in een gedachtenstaat komen, ontdekken (olie, goud, etc.), ontmantelen, verwijderen, munten maken, staken.

Hetzelfde woordenboek geeft acht verschillende betekenissen aan het woord "beat": meerdere keren slaan, overwinnen, overtreffen, kloppen (van b.v. slagroom), fladderen van vleugels, een pad maken, pulseren, tegen de wind inzeilen.

In het Engels als we tegen iemand zeggen "beat it", betekent dit "ga weg". Hetzelfde zien we in het Arabisch: als we iemand in de gebiedende wijs van "DaRaBa" aanspreken, "IDRiB", bedoelen we ook "ga weg".

Hoe kunnen we de juiste betekenis vinden?
Wanneer we een woord met meerdere betekenissen tegenkomen, kiezen we de correcte betekenis afhankelijk van de context, vorm en ons gezond verstand. Als we bijvoorbeeld "DaRaBa" in 13:17 als "slaan" hadden vertaald, zou er een hele vreemde betekenis ontstaan: "...zo slaat God de waarheid en de valsheid.".

Een ander voorbeeld van een verkeerde vertaling van "DaRaBa" kan gevonden in de vertaling van 38:44. Vrijwel alle Engelse vertalingen, behalve die van Rashad Khalifa, gebruiken een door mannen verzonnen verhaal als reden voor hun vreemde vertaling. Hier volgt de vertaling van 38:44 over Job van Yusuf Ali:

38:44: "'And take in thy hand a little grass, and strike therewith: and break not (thy oath).' Truly We found him full of patience and constancy. How excellent in Our service! ever did he turn (to Us)! "
(vertaling: "'En neem in uw hand een klein stuk gras en sla daarmee: en breek niet (de eed).'Waarlijk Wij vonden hem vol van geduld and rechtlijnigheid. Hoe excellent in dienst van Ons! ooit wende hij (naar Ons)!")

In de voetnoten vertelt Yusuf Ali het traditionele verhaal: "Hij (Job) moet in zijn haastigheid tegen de vrouw gezegd hebben dat hij haar zou slaan: nu wordt hem gevraagd om haar alleen te corrigeren met een grasspriet, om te tonen dat hij net zo zacht en nederig was als geduldig en rechtlijnig.". 

Echter...zonder dit verhaal bij de vertaling te betrekken, kunnen we het vers vertalen als:

38:44: "Nu zal u het land bereizen om uw eed te vervullen (het bezorgen van de boodschap)." Wij vonden hem standvastig. Wat een goede dienaar! Hij was een moslim."

Laten we terugkeren naar 4:34
Hiernaast is er het woord "Nushuz", dat over het algemeen als "tegenstand" wordt vertaald,een andere betekenis heeft die vertaald kan worden als mate van ontrouw, variërend van flirten tot seksueel avontuur. Als we 4:34 zorgvuldig bestuderen, dan vinden we een aanwijzing dat ons aanleiding geeft het woord als "flirten of overspel plegen" of "buitenechtelijke affaire" te vertalen (ieder woord of iedere set woorden die een mate van ontrouw in een huwelijk kan weergeven). De aanwijzing is de zin voor "Nushuz": "...en houden zich aan God's geboden, zelfs als ze alleen zijn." Deze zin benadrukt belangrijkheid van trouw in het huwelijk.

Verder wordt hetzelfde woord "Nushuz" in 4:128 gebruikt, maar dit wordt gebruikt om de misdragingen van echtgenoten te beschrijven en niet van echtgenotes, zoals in 4:34. Dus de traditionele vertaling van "Nushuz ", "tegenstand" past hier niet. In een verticale relatie kan "tegenstand" geen gedrag van beide partijen zijn. Vertalers proberen deze tegenstrijdigheid op te lossen door "Nushuz" in 4:128 als "onderdrukking" te vertalen, wat geen correcte betekenis van "Nushuz" is. De betekenis van "Nushuz" alszijnde "ontrouw" is wel logisch, voor zowel 4:34 als 4:128.

Een coherente interpretatie
Als we 4:34 lezen, dienen we "idribuhunne" niet als "sla die vrouwen" te interpreteren. We moeten onthouden dat dit woord veel betekenissen heeft. 4:34 vertelt ons dat God ons drie stappen geeft om met (dreigende) ontrouw van een echtgenote om te gaan. Bij het begin van dergelijk wangedrag dient de man haar eerst te adviseren, werkt dit niet dan dient hij te stoppen het bed met haar te delen. Als dit niet werkt en ze gaat verder en pleegt overspel, dan heeft de man het recht haar uit te zetten (zie 4:34 en ook 65:1).

Laat me mijn suggestie voor de vertaling van 4:34 geven
"Mannen zorgen traditioneel gezien voor vrouwen, aangezien God hen ieder van bepaalde kwaliteiten heeft voorzien en mannen van hun financiële bronnen uitgeven. De rechtvaardige vrouwen zijn gehoorzaam (aan God) en tijdens afwezigheid (van hun mannen) eren zij hem volgens God's geboden. Wat betreft die vrouwen waarvan u ontrouw jegens uzelf vreest, u zult hen eerst adviseren, dan (als zij doorgaan) mag u hen verlaten in bed, dan mag u hen uitzetten. Als zij u gehoorzamen, dan zult u geen transgressie jegens hen plegen."

Een vrouw die vreemdgaat slaan, is geen laatste oplossing; maar haar uit huis zetten is de beste oplossing. En nog eerlijk ook.

Inleiding
Dit artikel gaat over (hetero-) seksualiteit in de islam. Seksualiteit is anders dan in vele religies het geval is, een onderwerp wat openlijk wordt behandeld in de islam. Dit geldt ook zowel voor in het soennisme als in het shi'isme. 

Wel is het zo dat er over dit onderwerp in de traditionele sectes alleen onder de mannen of de vrouwen afzonderlijk maar betrekkelijk vrij kan worden gepraat. Praten over sex onder een gemengd gezelschap van mannen en vrouwen wordt in de traditionele islam als een gruwel gezien en is verboden. Er wordt de voorkeur aan gegeven om kennis over dit onderwerp zelf te vergaren (uit boeken) en uit de persoonlijke ervaring waar men overigens beter met niemand, of als men ervoor kiest, met iemand van het eigen geslacht over kan praten. Dit maakt het echter wel moeilijk om dit onderwerp objectief te kunnen benaderen, aangezien een directe communicatie tussen man en vrouw over dit onderwerp onmogelijk wordt gemaakt.

Er wordt een extreem sexofobisch gedrag aangeleerd om een openbaar debat of communicatie over dit onderwerp tussen mensen van verschillende geslachten te voorkomen. Hiermee wordt ook meteen een situatie gecreeerd die een overzichtelijke en rechtvaardige interpersoonlijke relatie moeilijk maakt en de schending van de rechten van 1 partij, en erger, namelijk de instandhouding ervan, vergemakkelijkt. Meestal is hier de vrouw het slachtoffer van.

Dit artikel zal echter niet de complexe culturele, theologische en sociologische redenen en standpunten over dit onderwerp behandelen, maar zich beperken tot het standpunt van de Koran.

Wat de Koran zegt
In de Koran staat:

2:223: "Jullie vrouwen zijn als een akker voor jullie; dus benader jullie akkers zoals jullie willen. En laat er iets aan voorafgaan voor julliezelf. Vreest God en weet dat jullie Hem zult ontmoeten. En verkondig het goede nieuws aan de gelovigen."

Een transliteratie gaat als:

2:223: "Nisaa'u-kum Harthun lakum,fa-aatou Harthukum anna shi'tum wa qaddimou li-anfusikum wa-ttaqou-llaha wa-3lamou annakum mmulaaqouhu wa bashirri-l muminiin"

De letterlijke vertaling gaat als:

Nisaa'u+kum= jullie vrouwen (zijn)

Harthun= een akker

la+kum= voor jullie.

fa+aatou= komt dan

Harthu+kum= (tot) jullie akkers

an+na shi'+tum= zoals jullie willen

wa qaddim+ou= en laat (er iets) voorafgaan

li+anfousi+kum= voor julliezelf

wa (i)ttaqou+llaha= en vreest God

wa+3lam+ou= en weet

anna+kum= dat jullie

mulaaquu+hu= jullie ontmoeting met Hem

wa bashirri=en verkondig (het goede nieuws)

(a)l-muminiin= aan de gelovigen

Interpretaties
De interpretatie van de traditionalistische moslims neemt het woord "akker" als kern van dit vers. Ze stellen dat een akker vruchtbaar is, en daarom met "akker" niets anders bedoeld kan worden dan de vagina. Want dat is de plek waar een ei bevrucht kan worden om een baby ter wereld te brengen.

Met benaderen begrijpen ze enkel het "penis-in-vagina" contact en niets anders. Het probleem van deze interpretatie is dat het woord "akker" wordt gebruikt ter ondersteuning van een hypothese, namelijk dat een akker vruchtbaar is (om babies te verwekken), en het daarom alleen de vagina kan betekenen. Dit terwijl deze hypothese het vers duidelijk tegenspreekt. Er staat namelijk niet "de vagina's van jullie vrouwen zijn als een akker voor jullie (om eventueel babies te verwekken)" maar simpelweg "jullie VROUWEN zijn als een akker voor jullie". Dit is een fundamenteel verschil tussen de traditionalistische interpretatie en de Korantekst. Stellen dat het woord "akker" enkel de vagina van de vrouw zou moeten aanduiden, zou dit vers een akelige seksistische betekenis geven. Het zou namelijk betekenen dat sex voornamelijk bedoeld zou moeten zijn om kinderen te verwekken en dat de vrouw als geheel met een akker (een vagina) wordt vergeleken. Een vagina om bevrucht te worden. In moderne termen; een baby-makend SEX-OBJECT.

Als met "akker" de vagina wordt bedoeld, dan wordt er geimpliceerd dat de vrouw 1 grote vagina zou zijn, wat erg sexistisch is. Het vers stelt namelijk integendeel tot wat deze traditionalisten beweren duidelijk dat de vrouw als geheel, en niet alleen haar vagina als een akker is. De Koran ziet de vrouw als een persoon en niet enkel als een stuk vlees. Er staat namelijk ondubbelzinnig: "Jullie vrouwen zijn als een akker voor jullie" en NIETS anders. Dus gaat de interpretatie dat met "akker" haar vagina wordt bedoeld niet op. Dat de vrouw als geheel als een akker is, impliceert juist dat alle delen van de vrouw, vruchtbare delen zijn om meer genegenheid, liefde, warmte en lust tussen de mannen en de vrouwen op te wekken.

In de Koran wordt de relatie tussen de man en een vrouw nadrukkelijk omgeven met liefde en genegenheid.

30:21: "En tot Zijn tekenen behoort dat Hij voor jullie echtgenotes uit jullie eigen midden geschapen heeft om bij haar rust te vinden. En Hij heeft liefde en erbarmen tussen jullie gebracht. Daarin zijn tekenen voor mensen die nadenken."

Sex is een van de vele mooie manieren om deze rust, liefde en erbarmen te kunnen ervaren. Aangezien er 2 mensen nodig zijn om interpersoonlijke sex te bedrijven, is het niet meer dan logisch dat dit omgekeerd ook het geval is. Bij sex tussen een man en een vrouw is namelijk ook een man nodig, en het is duidelijk dat een vrouw daar ook van kan en hoort te genieten. De Koran noemt deze vrijheid "goed nieuws" wat dient te worden verkondigd aan alle gelovigen, zoals in het vers kan worden gelezen.

In de Koran wordt de gelijkwaardigheid van de man en de vrouw op seksueel gebied benadrukt in het volgende vers:

2:187: "Het is jullie toegestaan in de nacht van de vasten omgang met jullie vrouwen te hebben; zij zijn bekleding voor jullie en jullie bekleding voor haar."

Met dit vers worden suggesties die men ertoe zouden kunnen leiden te denken dat de man het voortouw dient te hebben wanneer het de seksualiteit betreft, teniet gedaan. De traditionalisten proberen juist met hun interpretatie de betekenis van het vers zoveel mogelijk te definieren langs hele specifieke lijnen terwijl het een vers is die duidelijk spreekt van een bepaalde mate van vrijheid op dit gebied. Dit wordt ondersteund door de woorden "zoals jullie willen". De traditionalisten beantwoorden dit argument door te zeggen dat een vagina op verschillende manieren kan worden gepenetreerd. Terwijl de vrouw voorover bukt, of terwijl ze op de man zit terwijl deze ligt, zijdelings of hoe dan ook.

Als met benaderen alleen het contact tussen de vrouwelijke en mannelijke geslachtsorganen wordt bedoeld en met het woord "akker" alleen de vagina wordt bedoeld, dan zouden ze gelijk hebben. Dan zou zelfs tongzoenen ook een manier zijn van je vrouw seksueel benaderen, en zou dit te allen tijde verboden zijn, aangezien de enige toegestane manier van je vrouw seksueel benaderen middels geslachtsgemeenschap zou zijn.

Maar aangezien de Korantekst duidelijk stelt dat de vrouw als geheel als een akker is, en dat je die (de vrouw dus, en niet alleen haar vagina) zoals men wilt kan benaderen, kan men de traditionalistische interpretatie niet in harmonie brengen met de tekst van de Koran. Als de vrouw als geheel een akker is, zoals dat ook duidelijk in het relevante vers staat geschreven, dan komt dit er ondubbelzinnig op neer dat sex met vrouwen op ELKE manier dat beide wensen is toegestaan en dit zelfs wordt aanbevolen. De traditionalisten willen dit koste wat kost voorkomen. In de hadith wordt bijvoorbeeld anale sex bij naam genoemd, en verboden. De hadith gaat als volgt:

De profeet heeft gezegd: "Vervloekt is degene die zijn vrouw in haar anus benadert."
Overgeleverd door Imam Ahmad, 2/479; en ook in ash-shafi3i's Sahih al Jami3, hadith nummer 5865.

Nog een zeer opmerkelijke hadith:

De profeet heeft gezegd: "Degene die geslachtsgemeenschap met een ongestelde vrouw heeft, of met een vrouw in haar anus, of die naar een waarzegger gaat, die heeft niet geloofd in wat aan Muhammad is geopenbaard."
Overgeleverd door at-Tirmizi, nummer 1/243; en ook in ash-shafi3i's Sahih al Jami3, hadith nummer 5918.

Deze hadith is zeer opmerkelijk omdat het spreekt over "wat aan Muhammad is geopenbaard." Deze hadith is toegeschreven aan Muhammad. Het begint met "de profeet heeft gezegd", maar het laatste gedeelte van de zin klinkt als "die heeft niet geloofd in wat aan Muhammad is geopenbaard." Hier spreekt de hadith in de 3e naamval over Muhammad terwijl het Muhammad zou zijn geweest die deze uitspraak had gedaan. Dat is niet logisch. Maar nog opmerkelijker is dat er wordt gesuggereerd dat hetgene wat aan Muhammad is geopenbaard (de Koran) anale sex zou verbieden. In de Koran staat echter dat de vrouw als geheel tijdens de sex naar gemeenschappelijke wens kan worden benaderd. De hadith spreekt dit duidelijk tegen.

Buiten de nogal manipulatieve en vergezochte traditionalistische interpretatie is er een opmerkelijke hadith (overlevering die aan de profeet Mohammad wordt toegeschreven) met een nog opmerkelijkere strekking die hun interpretatie zou ondersteunen. Mohammed zou in antwoord op het betreffende vers gezegd hebben:

De profeet zei: "Nee! (niet zoals je wilt) Behalve in een opening! (m.a.w. de vagina)"

Deze hadith staat in de verzamelingen van Ahmad, Al Tirmizi en anderen. Deze overlevering staat als "sahih" (authentiek) gekwalificeerd. Deze overlevering laat duidelijk 2 dingen zien.

1.Tegenspraak met de Koran. De manier om de interpretatie van de traditionalisten te legitimeren is wel erg controversieel zoals men zelf kan nalezen. In feite komt het erop neer dat de profeet God had tegengesproken.

De Koran zegt "Jullie vrouwen zijn als een akker voor jullie; dus benader jullie akkers zoals jullie willen", maar Mohammad zou in reactie op dit vers geantwoord hebben met: "NEE! Behalve in 1 opening!" Traditionalisten die menen te zeggen dat het in deze overlevering om een verduidelijking of een interpretatie van het vers gaat, gaan echter voorbij aan het feit dat er geen sprake is van een verduidelijking, maar van een tegenspraak. En hoe duidelijker kan dat nog zijn dan het woord "NEE!" in reactie op een Koranvers. Traditionalisten die menen te zeggen dat het woord "NEE" bedoeld is om het misverstand van de mensen over de interpretatie van dit vers te diskwalificeren, kunnen niet voorbijgaan aan het feit dat het woord "NEE!" niet op een interpretatie van de tekst wijst, maar direct op de zin: "dus benaderjullie akkers zoals jullie willen".

2.De duidelijkheid van het vers en de weloverwogen specificering (begrenzing) van de interpretatie ervan. Aangezien het vers duidelijk laat zien dat de vrouw als geheel als een akker fungeert en zij op wat voor manier dan ook seksueel kan worden benaderd, dient het een even duidelijke en op schrift staande tegenspraak om alle "twijfel" of "misverstanden" uit de weg te ruimen dat dit niet het geval zou zijn.

In feite komt het erop neer dat er een tegenstrijdigheid in de mond van Mohammed is geplaatst. Een hadith is immers een overlevering die aan de profeet werd toegeschreven. De profeet gehoorzaamde God, en God tegenspreken maakt daar echter geen deel van uit. Een ongehoorzame profeet zou zelfs geen profeet kunnen zijn. Men kan met dit voorbeeld erg ver gaan, maar dat is niet mijn intentie.

Mohammed was een tolerant en godvrezend mens. Hij zou zich nooit in tegenspraak met God bevinden.

God zegt in de Koran:

69:40: "Niet dan? Ik zweer bij wat jullie doorzien en wat jullie niet doorzien, dat wat de gezant zegt voortreffelijk is. Het zijn niet de woorden van een dichter. Hoe weinig geloven jullie! Noch zijn het de woorden van een waarzegger. Hoe weinig laten jullie je vermanen! HET IS EEN NEERZENDING VAN DE HEER VAN DE WERELDBEWONERS. EN ALS HIJ OVER ONS ENIGE UITSPRAKEN ZELF BEDACHT HAD HADDEN WIJ HEM BIJ DE RECHTERARM GEGREPEN. DAN HADDEN WIJ HEM DE LEVENSADER DOORGESNEDEN. NIET EEN VAN JULLIE HAD DAT HEM KUNNEN AFWEREN."

In het licht van dit vers en vele verzen zoals deze, wordt het duidelijk dat de profeet met zijn eigen bedenkingen nooit de Koran zou kunnen laten manipuleren. Dat wilde hij zelfs niet. Want de profeet was God gehoorzaam en goedgezind. De rest van het vers:

2:223: "...En laat er iets aan voorafgaan voor julliezelf. Vreest God en weet dat jullie Hem zult ontmoeten. En verkondig het goede nieuws aan de gelovigen."

De zin "En laat er iets aan voorafgaan voor julliezelf", duidt op romantiek of het voorspel. Hiermee wordt duidelijk dat sex plezierig en aangenaam dient te zijn en dit impliceert dat het niet enkel fungeert om het nageslacht te verwekken.

De zin "Vreest God en weet dat jullie Hem zult ontmoeten", legt het verband tussen de daden van de mens (in dit geval de sex en alles wat eromheen gebeurt) en de godsvrees. Men kan hieruit begrijpen dat de seksuele relaties tussen man en vrouw geen onredelijke vormen dient aan te nemen waarbij het plezier of de vrijheid daarin beperkt of juist uitgebuit en misbruikt wordt.

Tot slot staat er: "En verkondig het goede nieuws aan de gelovigen", wat de positiviteit van dit vers benadrukt en dit ook aan alle mensen verkondigt en wat juist in tegendeel als wat vele (maar niet alle) traditionalisten beweren, oproept voor een actieve seksuele voorlichting voor alle gelovigen, of ze nou man of vrouw zijn.

De mate van seksuele vrijheid kan zeker als "goed nieuws" worden gezien, aangezien de beperking daarvan als negatief wordt ervaren en zelfs schadelijk kan zijn voor het lichaam en de geest. Seksuele frustratie kan leiden tot vernietigend en crimineel gedrag op nationaal niveau en de onderontwikkeling van de mens op dit gebied kan leiden tot een wanbegrip (sex is voor babies maken) en onderwaardering op dit gebied (sex is iets slechts, iets zondigs) waardoor men het eigen leven of die van anderen behoorlijk zuur kan maken. Sex is juist prachtig, heerlijk, plezierig en goed en het is ieders recht om daarvan te genieten.

De voorwaarden van seksueel verkeer
In de Koran wordt vermeld dat sex alleen is toegestaan tussen een man en een vrouw die getrouwd zijn. Ik zal het huwelijk niet behandelen, omdat dit artikel over sex volgens de islam gaat en niet over het huwelijk, wat veel meer inhoudt dan alleen een seksuele relatie tussen de partners. Maar ik wil het wel citeren.

Het wordt vermeld in het volgende vers:

24:33: "En zij die geen manier vinden om te trouwen moeten kuis onthouding oefenen totdat God hen door Zijn goedgunstigheid rijk maakt..."

Uit dit vers kan men opmaken dat men zich voor het huwelijk van sex dient te onthouden. Sex buiten het huwelijk, wordt als een gruwel gezien:

17:32: "En jullie mogen geen ontucht benaderen. Dat is iets gruwelijks en een slechte manier van doen."

In het artikel over de islam en het huwelijk zal verder op sex in verband met het huwelijk worden ingegaan.

Ook wordt er rekening gehouden met de vrouw en haar ongesteldheid. Het volgende vers spoort men aan dat men tijdens de ongesteldheid geen sex bedrijft omdat dit ten 1ste ongemak veroorzaakt voor de vrouw en ten 2e dat dit hygienisch niet verantwoord is:

2:222: "En zij vragen jou naar de menstruatie. zeg: 'Dat is een ongemak.' Onthoudt jullie dus van de vrouwen tijdens de menstruatie en benaderd haar niet totdat zij weer rein zijn. Wanneer zij zich gereinigd hebben, komt dan tot haar zoals God jullie bevolen heeft. God bemint de berouwvollen en Hij bemint hen die zich reinigen."

Conclusie

• In de islam is sex alleen binnen het huwelijk toegestaan. 
• Er zijn geen beperkingen aan de manieren waarop men sex wilt bedrijven behalve dat men dit in redelijkheid en hygienische staat doet. Orale sex, anale sex en masturbatie worden niet verboden.
• Sex tijdens de ongesteldheid is dus niet toegestaan. Men kan hieruit afleiden dat allerlei ranzigheid omtrent sex waarbij de hygiene ontbreekt, niet is toegestaan.
• Tijdens de vasten is sex niet toegestaan, maar tijdens de nachten van de ramadan dus wel.
• Van sex dient men te genieten.

30:21: "En tot Zijn tekenen behoort dat Hij voor jullie echtgenotes uit jullie eigen midden geschapen heeft om bij haar rust te vinden. En Hij heeft liefde en erbarmen tussen jullie gebracht. Daarin zijn tekenen voor mensen die nadenken."

Volgens moslimleiders en geleerden van vandaag de dag zijn vrouwen niet geschikt voor leiderschap of enige functie van betekenis, omdat God aangegeven heeft dat zij tekort schieten in vergelijking met mannen. De moslimgeleerden zullen je vertellen dat in de Koran God een verklaring heeft gemaakt, waarin één man gelijk wordt gesteld aan twee vrouwen, omdat vrouwen vergeetachtig zijn en worden gedreven door emotie.

Ieder gezond en rationeel persoon, die gewerkt of gestudeerd heeft met vrouwen zal weten dat ze net zo slim zijn als hun mannelijke collega's, dan wel slimmer. Tegelijkertijd moet ik deze fictieve vrouw die vergeetachtig is en wiens hersenen zwakker zijn dan van de man nog tegenkomen. Laten we deze verzen waar deze ongelijke en seksistische conclusies uit getrokken zijn eens nader beschouwen:

2:282: "O, gij die gelooft, wanneer gij van elkander leent voor een vastgestelde periode, schrijft het dan op. Laat een schrijver het naar waarheid in uw bijzijn optekenen en geen schrijver moet weigeren, te schrijven, zoals Allah hem heeft onderwezen; laat hem daarom schrijven en laat de schuldenaar dicteren en hij moet Allah, zijn Heer vrezen en niets daaraan afdoen. Maar, indien de schuldenaar weinig verstand heeft, of zwak is, of zelf niet kan dicteren, laat dan zijn zaakwaarnemer eerlijk dicteren. En roept van onder uw mannen twee getuigen en als er geen twee mannen zijn, dan één man en twee vrouwen van degenen, die u als getuigen aanstaan, zodat, wanneer één der twee vrouwen zich zou vergissen <'Tudhil'>, de ene de andere indachtig moge maken..."

("Oh you who believe, if you borrow until a delayed period then you will write it amongst you, and let he who is an official record keeper write between you, and let him not refuse to write as God has commanded it. And when he writes, let he who has borrowed give the details of the transaction and he shall fear his Lord God and not omit anything. If the one who has borrowed is not fit, or if he is weak, or if he can't complete the information; then let he who is responsible for him fill-in on his behalf. And you shall have TWO witnesses from your men, and if they are not two men then let them be ONE man and TWO women from those whose testimony you accept, so if one of them is mis-guided <'Tudhil'>, then one will remind the other...")
 

In 2:282 is het woord dat het misverstand veroorzaakt het woord 'Tudhil'

-Khalifa heeft dit vertaald als: 'bevooroordeeld is'
-Yusuf Ali heeft dit vertaald als: 'foutmaakt'

Er zijn ook vertalingen die dit woord vertalen met 'vergeet'.

Het woord voor 'vergeet' in het Arabisch is 'Tansi/Nasi', daarom kunnen we deze vertaling vanaf het begin al uitsluiten.

'Dhal' wordt gebruikt in tegenstelling tot 'Huda' (leiding), daarom zou een primaire translatie 'dwaling' kunnen zijn.

"Je leidt (Tahdi) wie je wil en je laat dwalen (Tidhil) wie je wil."

De afgeleide hiervan wordt ook gebruikt in soera 1, Al-Fatiha, 'Al-Dhaleen'/'Zij die dwalen'.

Een andere afgeleide is 'Dhilal/Dhil' wat 'schaduw' betekent.

Kijkend naar 2:282 kunnen we zeggen:

"en als er geen twee mannen zijn, dan één man en twee vrouwen van degenen, die u als getuigen aanstaan, zodat,wanneer één der twee vrouwen 'Tudhil' is, de ene de andere indachtig moge maken..."

("If you cannot find, then one man and two women FROM WHO'S TESTIMONY IS ACCEPTABLE TO YOU. If one of them is 'Tudhil', then one will remind the other...")

Hou in gedachte dat het vraagstuk van 'eerlijkheid/bevooroordeeldheid' niet van toepassing is, aangezien het hier al draait om personen die al als getuigen acceptabel zijn.

We hebben al gezegd dat 'vergeetachtigheid' geen mogelijke vertaling is.

Tudhil = Raakt verdwaald / Misleid / Overschaduwd

2:282 Is duidelijker te begrijpen als we de genoemde stappen analiseren:

1. Als er een financiële transactie plaatsvindt met twee of meer betrokken partijen, waarbij er schulden gemaakt worden die later terugbetaald moeten worden, dient dit gedocumenteerd te worden.

2. Deze documentering dient verricht te worden door een officiële documenteerder of instelling.

3. Degene die de schuld is aangegaan zal de maker van de documentatie van de details van de transactie voorzien en het document ondertekenen.

4. Als degene die geleend heeft niet in staat is deze informatie af te geven, zal zijn of haar voogd deze verantwoordelijk op zich nemen.

5. Twee getuigen zijn vereist om de transactie te voltooien.

6. Het heeft de voorkeur dat de twee getuigen mannen zijn, is dit niet mogelijk dan zijn één man en twee vrouwen voldoende.

7. Ten tijde van de getuigenis zijn MAAR TWEE getuigen benodigd, als één vrouw niet in staat is te komen, dan dient de andere haar plaats in te nemen.

De vraag die we ons moeten stellen is "Wat kan de oorzaak zijn dat één van deze vrouwen 'dwalend' zal zijn in haar getuigenis?".

Het antwoord is duidelijk: het belangrijkste verschil tussen man en vrouw is hun fysiologie. Vrouwen kunnen bevallen van kinderen en mannen niet. Vrouwen moeten goed rusten na een bevalling, mannen niet. Vrouwen moeten als moeders, hun kinderen borstvoeden, mannen niet. Vrouwen ondergaan menstruale cycli die hun fysieke bewegingsvrijheid enigzins belemmeren (zeker in minder moderne tijden) en mannen niet. Deze verschillen bestaan als een fysiek feit en hebben niets te maken intelligentie of wilsbekwaamheid.

De Koran maakt duidelijk dat God TWEE getuigen oproept aanwezig te zijn (dit wordt duidelijk uit de volgorde van de woorden in het vers). God weet, als Kenner en Schepper van alles, dat één man en één vrouw als getuigen oproepen niet praktisch is, aangezien de vrouw op de dag dat er een beroep op haar gedaan wordt, eventueel niet in staat zal zijn te komen. En aangezien God twee getuigen oproept, zijn de kansen dat ze allebei aanwezig zijn een stuk groter als men twee vrouwen en één man selecteert, zodat men uit de drie aanwezigen kan kiezen. Verder: als God werkelijk bedoeld had dat de getuigenis van één man gelijk is aan de getuigenis van twee vrouwen, het vers verder was gegaan en er iets gezegd was in de trant van "Als twee vrouwen en één man niet beschikbaar zijn dan zult u vier vrouwen selecteren".

De Koran spreekt over niets anders dan eerlijkheid en gelijkheid voor mannen en vrouwen, maar het zijn de slechte wensen van hen die deze religie corrupt gemaakt hebben, die de Koran in een boek wensen te veranderen dat hun eigen doelen en verlangens dient.

We kunnen gemakkelijk in de Koran vaststellen dat de getuigenis van een vrouw gelijk is aan de getuigenis van een man en dat de situatie in 2:282 duidelijk betrekking heeft op het voltooien van financiële transacties. In de volgende verzen wordt er geen onderscheid gemaakt tussen mannelijke en vrouwelijke getuigen en dient er bij het beschuldigen van vrouwen van onkuisheid zelfs sprake te zijn van vier mensen die tegen haar getuigen:

4:15: "En voor degenen uwer vrouwen, die zich aan ontucht schuldig maken, roept vier uwer als getuigen tegen haar en als zij getuigen, sluit haar dan in de huizen op, totdat de dood haar achterhaalt, of totdat Allah haar een weg opent."

("If any of your women are guilty of lewdness, Take the evidence of four (Reliable) witnesses from amongst you against them; and if they testify, confine them to houses until death do claim them, or Allah ordain for them some (other) way.")

24:4: "En zij, die kuise vrouwen beschuldigen en geen vier getuigen brengen - geselt hen met tachtig slagen en aanvaardt hun getuigenis nooit meer, want dezen zijn overtreders."

("And those who launch a charge against chaste women, and produce not four witnesses (to support their allegations),- flog them with eighty stripes; and reject their evidence ever after: for such men are wicked transgressors.")

Er is zelfs een situatie waarin de getuigenis van een vrouw MEER waard is dan de getuigenis van een man:

24:6: "En betreffende degenen die hun vrouwen beschuldigen en die buiten zich geen getuigen hebben, - laat ieder hunner vier maal in de naam van Allah zweren dat hij voorzeker de waarheid spreekt."

( "And for those who launch a charge against their spouses, and have (in support) no evidence but their own,- their solitary evidence (can be received) if they bear witness four times (with an oath) by Allah that they are solemnly telling the truth;")

24:7: "En de vijfde maal zal hij zeggen: dat Allah's vloek op hem ruste als hij tot de leugenaars behoort."

( "And the fifth (oath) (should be) that they solemnly invoke the curse of Allah on themselves if they tell a lie.")

24:8: "Maar het zal de straf van haar afwenden indien zij viermaal in de naam van Allah getuigt en zegt, dat hij tot de leugenaars behoort."

( "But it would avert the punishment from the wife, if she bears witness four times (with an oath) By Allah, that (her husband) is telling a lie;")

24:9: "En de vijfde maal zal zij zeggen: dat de toorn van Allah over haar zij als hij (haar man) de waarheid spreekt."

( " And the fifth (oath) should be that she solemnly invokes the wrath of Allah on herself if (her accuser) is telling the truth.")

Hoe opvallend is het niet dat diezelfde 'geleerden' uit de bovenstaande verzen niet meteen concluderen dat een vrouw's getuigenis meer waard is dan die van een man, terwijl ze het omgekeerde meteen wensten te doen bij het beschouwen van 2:282.

Moge God onze kennis vegroten en ons wijsheid schenken.

Al eeuwlang is één van de meest wijdverspreide mythes geassocieerd met de Islam de mythe van polygamie. Het is de gewoonte van veel mensen, wanneer ze aan de Islam denken, of zelfs wanneer ze moslim worden, aan te nemen dat moslims een door God gegeven toestemming hebben om met meer dan één vrouw te trouwen. 

Mannen hebben de neiging te fantaseren dat deze toestemming gebaseerd is op de van nature hoge sexuele libido die ze van God gekregen zouden hebben en onderdeel uitmaakt van hun recht om als mannelijke Homo-Sapiens te mogen domineren. 

Zelfs veel vrouwen in de Islamitische wereld zijn het idee van polygamie als een gebod van God gaan accepteren. Voor hen is dit niet een onderwerp dat openstaat voor twijfel of discussie. De vrouwen in de Islamitische wereld mogen het dan niet fijn vinden om hun man met een andere vrouw te delen, maar het is een feit van het dagelijkse bestaan dat ze moeten accepteren en respecteren.

Vond Heer van het Universum werkelijk dat Moslim mannen hormoon gedreven dieren waren die de seksuele bevrediging van meer dan één partner nodig hadden? Of ligt dit weer, zoals gewoonlijk, aan ons mensen die God's openbaringen met onze lusten in plaats van ons verstand interpreteren?

Waar in de Koran vinden we dit gebod dat polygamie toestaat?

4:2: "You shall hand over to the ORPHANS* their rightful properties. Do not substitute the bad for the good, and do not consume their properties by combining them with yours. This would be a gross injustice."

4:3: "If you fear that you will not be equitable towards the ORPHANS*, then you may marry their mothers. You may marry two, three, or four. If you fear lest you become unfair, then you shall be content with only one, or with what you already have. Additionally, you are thus more likely to avoid financial hardship."

4:127: "They consult you concerning women: say, "GOD enlightens you regarding them, as recited for you in the scripture. The mothers of ORPHANS* that you wish to marry but do not give them their due dowries, you shall be just. The rights of young boys must also be protected. You shall treat the orphans equitably. Whatever good you do, GOD is fully aware thereof."

*Het woord 'Yatama' (wezen) wordt gebruikt voor kinderen die hun vader verloren hebben. In het Arabisch wordt een kind dat zijn of haar moeder verloren heeft niet als een wees gezien.

Een lezer van de bovenstaande versen hoeft geen genie te zijn om te begrijpen dat polygamie VOORWAARDELIJK is aan het rechtvaardig zijn tegenover wezen.

Maar wie zijn deze wezen waar we verantwoordelijk voor zijn en die we misschien niet rechtvaardig behandelen?

Wederom hoeven we maar verder te kijken dan ons neus lang is voor het antwoord:

4:5: "Do not give those who are immature the money which God has ENTRUSTED you with. You shall provide for them from it and cloth them, and say to them what is just."

4:6: "You shall test the orphans when they reach puberty. As soon as you find them mature enough, GIVE THEM THEIR PROPERTY..."

Men moet de voogd van deze wezen zijn en beheerder van hun erfenis, voordat men polygamie zelfs mag overwegen. Het is niet toegestaan om zomaar met moeders van kinderen te trouwen. De man moet de voogd van de kinderen zijn, toegewezen door de overleden vader of omdat de wezen bloedverwanten zijn.

Nu deze voorwaarden voor polygamie zijn uiteengelegd, blijken uit de Koran nog meer restricties:

4:129: "You can NEVER be equitable in dealing with more than one wife, no matter how hard you try. Therefore, do not be so biased as to leave one of them hanging. If you correct this situation and maintain righteousness, GOD is Forgiver, Most Merciful."

Zoals gedetaileerd is uitgelegd in God's Boek:

• Wezen die onder onze voogdij vallen dienen eerlijk behandeld te worden
• Als de voogd van een wees bevooroordeeldheid of oneerlijkheid in de behandeling van de wees vreest, mag de voogd met de moeder van de wees (of wezen) trouwen 
• De moeder moet een bruidsschat ontvangen, zoals bij ieder ander huwelijk
• Eenmaal in een dergelijke situatie, dient een man al zijn vrouwen gelijk te behandelen

Dat God ons Zijn genade mag schenken voor alle fouten die we maken.

Inleiding
Over de Jihad in de context van de Islam bestaan vele misverstanden. Deze misverstanden komen voor een belangrijk deel voort uit onwetendheid met betrekking tot de definitie van Jihad die de Koran, het enige geldige geschrift voor de Islam, hanteert. Deze misverstanden komen het vaakst voor bij zelfverklaarde niet-moslims maar ook niet zelden bij hen die zichzelf wel moslim noemen. In dit stukje zullen we proberen wat van die misverstanden herkenbaar te maken als misverstanden.

Het woord Jihad
Het woord Jihad komt van de wortel JHD (Jeem Haa Dal) en heeft in de Koran een connotatie van inspanning en wordt vaak gebruikt binnen de context van het zich inspannen op Gods weg.

4:95: "Zij die blijven zitten onder de gelovigen - afgezien van hen die gebreken hebben - en zij die zich inspannen op Gods weg met hun bezittingen en hun eigen persoon zijn niet gelijk. God bevoorrecht hen die zich op Gods weg met hun bezittingen en hun eigen persoon inspannen met een rang boven hen die blijven zitten. God heeft allen het beste toegezegd, maar zij die zich met hun bezittingen en hun eigen persoon inspannen worden door God meer dan hen die blijven zitten bevoorrecht met een geweldig loon."

Veel mensen denken, ten onrechte, dat Jihad Heilige Oorlog betekent. Dit idee is een misvatting. Heilige Oorlog betekent '4arb muqaddas' of 'qitaal muqaddas'. De Koran heeft het nergens over een '4arb muqaddas' of 'qitaal muqaddas'. Wel over 'qitaal', en dan betekent het gewoon oorlog. Oorlog kan een vorm van Jihad zijn, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. Wij denken dat er sprake is van Jihad wanneer een moslim probeert meer te doen dan wat hij hoeft te doen. Een moslim kan zijn Salaat doen, vasten, aan de armen geven en zich niet schuldig maken aan zonden. Dit is in principe genoeg om te slagen in dit leven maar er is geen sprake van Jihad. Van Jihad is sprake wanneer een moslim meer doet dan wat hoeft. Bijvoorbeeld in plaats van geven aan de behoeftigen, je inzetten voor een constructievere oplossing zoals hen huisvesten, opleiden, aan een baan helpen en dergelijke. 

Ook kan Jihad een strijd tegen het onrecht betekenen. Daar komt ook de misvatting vandaan dat het Heilige Oorlog betekent. Toen de Kruisvaarders het Midden Oosten introkken en delen bezetten, deden zij veel bewoners onrecht aan. Toen islamitische legers hen bestreden om ze te straffen en te verjagen was er van hun kant sprake van Jihad. Voor de Kruisvaarders waren de Kruistochten een Heilige Oorlog. Dus beschouwden zij het verzet tegen hen ook als Heilige Oorlog. Vandaar het idee dat Jihad staat voor Heilige Oorlog.

De Koran over oorlog
De Koran geeft duidelijke richtlijnen voor het voeren van oorlog. Moslims mogen alleen dan oorlog voeren wanneer zij zelf, of hun bongenoten, aangevallen worden. Moslims mogen overigens natuurlijk geen bondgenootschap aangaan met niet-moslims tegen moslims. Als de agressor geen bedreiging meer vormt of een vredesverdrag aanbiedt, moeten de moslims stoppen en vrede sluiten. Als degene met wie vrede gesloten is het verdrag schendt, moet de verrader bestreden worden tot die geen oorlog meer kan voeren. Als de verrader een nieuw verdrag aanbiedt, hoeft die niet geaccepteerd te worden en mag doorgevochten worden tot hij volledig geneutraliseerd is. Moslims kunnen ook ten strijde trekken wanneer er sprake is van onrecht, ook al is het slachtoffer geen bondgenoot. Zoals bijvoorbeeld in het huidige Israël. Het slachtoffer hoeft trouwens ook geen moslim te zijn om hem of haar te helpen.

Ook de methode van oorlog voeren is duidelijk. Alleen degene die aanvalt mag aangevallen worden. Dus burgers mogen niet aangevallen worden. Ook mogen het vee en de gewassen niet vernietigd worden om de vijand uit te hongeren. Want dan worden vooral onschuldigen getroffen. Het gaat erom de schuldigen te vernietigen, niet de onschuldigen. Het Amerikaanse beleid jegens Irak is dan wel niet Islamitisch, maar het is een goed voorbeeld van hoe het niet moet. Om Irak als agressor te neutraliseren moet diegene aangepakt worden die de bedreiging vormt. Eerst werd het Iraakse leger gedecimeerd. Dat was goed. Toen werd Irak geboycot. Dat was niet goed. Saddam moest afgezet worden. Want de enigen die lijden onder de boycot zijn de burgers. Voor Saddam zelf en de elite die hem steunt is de boycot hoogstens oncomfortabel, maar zeker niet problematisch.

Aanslagen
De aanslagen van 11 September waren dus allesbehalve Islamitisch. Een moslim mag sowieso geen zelfmoord plegen. Maar ook nog eens onschuldigen meeslepen in zijn dood is helemaal te gek voor woorden. Het WTC was sowieso geen legitiem doelwit. En misschien was het Pentagon wel een legitiem doelwit, maar het gebouw treffen met een vol passagierstoestel? Ook de Palestijnse zelfmoordactivisten zijn onislamitisch bezig. Het argument dat iedereen die in de VS of Israël belasting betaalt, en daarmee dus het onrecht die de staat pleegt bekostigt, schuldig is, is kolder. De enigen die schuldig zijn, zijn degenen die de bevelen geven en uitvoeren, niet de belastingbetaler. Als dat argument doorgevoerd wordt is alles en iedereen schuldig en zou de Aarde zelf met alles en iedereen erop opgeblazen moeten worden. En waarom daar stoppen? Blaas de zon en de maan ook maar op etc. etc. 

Er wordt wel gezegd dat de zelfmoordacties in Israël ingegeven zijn door wanhoop en dat de Palestijnen geen andere uitweg meer hebben. Ik weet niet of men zo vanuit een veilige stulp daar een oordeel over mag vellen, maar duidelijk is wel dat als die mensen zich moslim noemen, zij zoiets niet mogen doen. Zo'n zelfmoordaanslag op een bushalte of een pizzatent, wat is daar nou islamitisch aan?

Bij veel mensen bestaat de gedachte dat ideeën de oorzaak zijn van veel oorlogsleed en van andere, gewelddadige, conflicten. De wereld zou volgens velen van hen veel vrediger zijn als die ideeën niet zouden bestaan. Die ideeën waarnaar zij verwijzen als veroorzakers van dat vele leed in de wereld zijn niet alleen religieuze ideeën, maar ook ideologieën en andere overtuigingen zoals van politieke, economische of sociale aard. Die ideeën zouden dan afzonderlijk of in verschillende combinaties allerlei, zoniet alle, gewelddadige conflicten tussen groepen mensen veroorzaken of veroorzaakt hebben. Zij wijzen dan bijvoorbeeld naar huidige conflicten zoals die in Noord-Ierland, het voormalige Joegoslavië, de Kaukasus, het Midden-Oosten, en Indonesië. Ook conflicten in het verleden worden aangegrepen om hun stelling te illustreren; zoals de joden- en christenvervolgingen door onder andere zowel het Romeinse als het Byzantijnse Rijk en meer recent door Nazi Duitsland, de Kruistochten en de godsdienstoorlogen in Europa tussen 1550 en 1648. Dit allemaal kan naar mijn mening niet zomaar gesteld worden, en zou veel beter genuanceerd moeten worden om nader tot de waarheid te komen. Dat ideeën een factor van betekenis kunnen zijn in conflicten tussen groepen mensen is naar mijn mening een feit, maar dat ideeën de oorzaak kunnen zijn van gewelddadige conflicten is naar mijn mening geen feit.

Mensen voeren geen oorlog om elkaar te overtuigen van de juistheid van hun respectievelijke ideologieën. Zij voeren oorlog om schaarse goederen zoals goud en grond. Als iemand overtuigd is van de juistheid van zijn ideologie, dan is het doden van hen die niet overtuigd zijn op zich nutteloos. Een voorbeeld ter illustratie; iemand weet dat een en een, twee is. Als iemand anders voor zichzelf 'weet' dat een en een, drie is, dan wint de eerste er niks mee als hij hem doodt omdat die 'verkeerd' is. Integendeel, hij verliest alleen tijd en energie en bovendien loopt hij nog eens het risico er zelf het leven bij te laten. Alleen vanuit altruïstische motieven kan hij proberen de ander te 'verlichten' door hem uit te leggen waarom het twee is en niet drie. Geweld of een andere vorm van dwang is geen optie omdat het dan niet meer altruïstisch is. Als er toch dwang gebruikt wordt, dan is het duidelijk dat er belangen zijn die dwang noodzakelijk maken. Om deze redenen vind ik dat ideeën nooit de oorzaak kunnen zijn van gewelddadige conflicten tussen groepen mensen.

Toch kunnen ideeën in gewelddadige conflicten tussen groepen mensen wel een factor van betekenis zijn. Zij worden gebruikt, en soms zelfs gemaakt, door hen die belang hebben bij een voor hen positieve uitkomst van het conflict om hen die geen belang hebben, of het belang niet inzien, voor zich te laten vechten. Mensen moeten eerst ethische bezwaren overwinnen voordat ze deelnemen aan een gewelddadig treffen. Dat kan alleen als ze het idee hebben dat diegene die aangevallen moet worden, een bedreiging vormt voor hun belangen. Als dat niet meteen duidelijk is, of niet zo is, wordt door hen die wel belang hebben bij een voor hen positieve uitkomst van het conflict een ideologie ingezet om hen die niet bedreigd worden, of die dreiging niet inzien, ervan te overtuigen dat zij wel degelijk bedreigd worden. De gewelddadige conflicten tussen groepen mensen waarnaar gewezen wordt door hen die vinden dat bepaalde ideeën die conflicten veroorzaakt hebben, zijn naar mijn mening conflicten waarbij ideologieën zijn ingezet door belanghebbenden om hen die geen belang hebben te overtuigen. Zoals de joden- en christenvervolgingen door onder andere zowel het Romeinse en het Byzantijnse Rijk.

In het Romeinse Rijk werden de joden lange tijd vervolgd. Dit was niet omdat ze joods waren op zich, maar omdat hun joods zijn materiële gevolgen had voor de Romeinse machthebbers. De Romeinse keizer legitimeerde zijn macht tegenover zijn onderdanen in zijn religie. Hij stelde dat hij zijn macht ontleende aan zijn verbond met het Romeinse pantheon, en in het bijzonder aan de oppergod Jupiter. Diegenen over wie hij macht uitoefende moesten geloven dat Jupiter hem gemachtigd had. Of de keizer en zijn onderdanen dat zelf echt geloofden maakte niet eens zoveel uit. Het ging de machthebbers er alleen om dat ze van diegenen over wie zij macht uitoefenden kregen wat ze wilden, zoals bijvoorbeeld belastinggelden en dienst in de legioenen. Diegenen die weigerden belastingen te betalen of dienst te nemen als de machthebbers dat van ze eisten werden vervolgd of ze Jupiter en zijn verbond met de keizer erkenden of niet. De meeste mensen in het Romeinse Rijk waren polytheïsten en konden vaak het Romeinse pantheon in hun religie incorporeren. Dus wat dat betreft hadden zij geen problemen met de machthebbers die in het Romeinse pantheon hun macht legitimeerden. Maar de joden waren monotheïsten, dus zij erkenden het Romeinse pantheon per definitie niet en daarmee ook niet de rechtmatigheid van de macht die de Romeinse machthebbers over hen wilden uitoefenen. Het kwam er voor de Romeinse machthebbers dus op neer dat de joden geen belastingen wilden betalen. Daarom werden zij vervolgd.

Toen Jezus kwam en zijn boodschap begon te prediken, veroorzaakte dat problemen voor zowel de joodse als de Romeinse machthebbers. Dit omdat zijn leer de legitimiteit van hun macht niet erkende. De Romeinse machthebbers waren polytheïsten, en de joodse machthebbers zouden hem moeten erkennen als Messias. Beiden wilden Jezus toen kruisigen omdat hij hun gezag niet erkende. Zijn volgelingen werden om diezelfde reden ook vervolgd. Zo ook met de sektes binnen het Byzantijnse Rijk. Zij erkenden de leer waarin de Byzantijnse keizer zijn macht legitimeerde niet. Daarom vonden zij dat de Byzantijnse keizer geen recht had om over hun macht uit te oefenen. De keizer wilde niet dat zijn inkomstenbron slonk en begon hen te vervolgen. Ook bij de godsdienstoorlogen in Europa tussen 1550 en 1648 vormden religieuze factoren niet de oorzaak. Zij waren slechts de aanleiding. Toen Luther in 1517 zijn vijfennegentig theses aan de deur van de kerk in Wittenberg spijkerde, was hij niet de eerste die protesteerde tegen bepaalde gebruiken in de kerk. Een belangrijk verschil was dat in die tijd de situatie in West-Europa rijp was voor een radicale omwenteling. Deze omwenteling zou de eenheid van het westerse christendom zoals die tot dan toe bestond onherstelbaar breken.

Toen Luther zich tegen de kerk verzette, wilde de kerk niet toegeven aan zijn eisen tot verandering. Luther weigerde op zijn beurt zijn bezwaren in te trekken, wat er toe leidde dat de machthebbers in de kerk hem en de zijnen wilden vervolgen omdat hij de legitimiteit van hun macht in twijfel trok. Dit laatste had voor de machthebbers in de kerk ook materiële gevolgen. Namelijk dat zij volgens Luther bijvoorbeeld geen recht hadden aflaten te verkopen of tienden te eisen. Beide partijen hadden in dit conflict dus materiële belangen. Het verschil met voormalige hervormingsbewegingen was hier dat aan beide kanten machthebbers stonden. Aan de ene kant stonden de kerk en de Habsburgse keizer met de vorsten die aan hem trouw bleven. De keizer, Karel V, legitimeerde zijn macht in de kerk. Diegenen in het Heilige Roomse Rijk die de legitimiteit van de kerk in twijfel trokken, erkenden daarmee het gezag van de keizer niet. Aan de andere kant stonden de Duitse vorsten die zich verzetten tegen het centraliserende beleid van de keizer.

De Lutherse variant van het christendom bood de rebellerende vorsten ruimte voor verregaande autonomie, ook omdat ze hiermee hun rebellie religieus konden verantwoorden. Luther werd dan ook door hen gesteund. Niet omdat ze zo begaan waren met het lot van de mensen die leden onder het juk van de kerk. Ook niet omdat ze in theologisch opzicht zo tegen de kerk gekant waren. Maar omdat zij in de leer van Luther een legitimatie zagen voor hun rebellie tegen de keizer. De rol van Frankrijk in dit conflict geeft nog het beste aan waarom het niet om de religie op zich draaide. De Franse koning was katholiek. Toch steunde hij de claims van de rebellerende Duitse vorsten. In zijn hoedanigheid als katholiek zou hij hen te vuur en te zwaard moeten bestrijden als de ketters die zij volgens de paus waren. Toch deed hij dat niet omdat hij belang had bij een verzwakking van het Heilige Roomse Rijk. Frankrijk was inmiddels ingesloten door de Habsburgers. Naast het Heilige Roomse Rijk, behoorden ook Spanje en delen van Italië tot het Habsburgse Rijk. Frankrijk voelde zich bedreigd en zou zo opgeslokt kunnen worden door de Habsburgers. Dat de Franse koning toch katholiek was gebleven, bleek uit zijn vervolgingen van de Hugenoten en andere Fransen die zich tegen de kerk hadden gekeerd, en daarmee zijn gezag niet meer erkenden. 

Zo kunnen alle gewelddadige conflicten tussen groepen mensen waarbij religie of een andere ideologie de oorzaak zou vormen, geplaatst worden tegen de achtergrond van de strijd om de belangen van de respectievelijke machthebbers die bedreigd en dus beschermd moeten worden.

Een moslim die recht in de leer is omdat hij alleen de Koran erkent als religieuze leidraad wordt er vaak van beschuldigd de profeet Mohammed te haten en niet te respecteren en wat al niet meer. Al deze beschuldigingen zijn ongegrond. Wij respecteren Mohammed juist wel en wij haten hem niet. Hoe kunnen wij hem haten als God hem heeft uitgekozen als profeet en gezant om ons de Koran te brengen? Hij was een goed moslim en een voorbeeld voor ons allen. Hij is een voorbeeld in dat hij alleen volgde wat aan hem geopenbaard was. Dat is waarin de moslims hem moeten volgen. Niet in klederdracht, haardracht, looprichting, persoonlijke hygiëne of wat dan ook. Hij was een mens net als wij allen zijn. Hij deed wat God hem opdroeg. Dat moeten wij ook doen.

De meeste mensen die zich moslim noemen stellen dat ze de Soenna van de profeet volgen. De Soenna van de profeet is de levenswijze gebaseerd op de aan Mohammed toegeschreven woorden en daden (Hadith) die volgens de aanhangers ervan juridisch bindende precedenten vormen. Wij volgen deze Soenna niet om het volgende:

1. God heeft nergens in de Koran geboden de Soenna van Mohammed of van wie dan ook te volgen. Als God het heeft over een Soenna, is dat Zijn onveranderlijke Soenna, Zijn onveranderlijke methode om de zondaars te straffen; 8:38, 15:13, 17:77 etc. Er is een aya waarin God te kennen geeft dat Hij ons naar de Soenna wil leiden van hen die voor ons waren: "God wil jullie onderrichten in en leiden naar de Soenna van degenen die voor jullie waren en jullie Zijn barmhartigheid tonen. God is Wetend, Wijs" (4:26) Dit vers komt na een uiteenzetting van enkele aspecten van het huwelijksrecht in de Islam. Dat was dus de Soenna van hen die voor ons waren waar God ons naar toe wil leiden en in onderrichten.
2. De zogenaamde Soenna van de profeet is gebaseerd op onbetrouwbare bronnen. Er is geen enkele garantie dat de Hadith werkelijk het leven van Mohammed beschrijft zoals die was. Die 'Soenna van de profeet' bestaat niet.

2:285: "Deze boodschapper gelooft in hetgeen hem van zijn Heer is geopenbaard en ook de gelovigen, allen geloven in God, Zijn engelen, Zijn boeken en Zijn boodschappers. Wij maken geen verschil tussen Zijn boodschappers; en zij zeiden: 'Wij hebben gehoord en gehoorzaamd, Heer, wij vragen U vergiffenis en tot U is de terugkeer'."

3:84 "Zeg: "Wij geloven in God en in hetgeen ons werd geopenbaard en hetgeen werd geopenbaard aan Abraham, Ismaël, Isaak, Jakob, en de stammen en hetgeen aan Mozes en Jezus en de profeten door hun Heer werd gegeven. Wij maken geen onderscheid tussen wie dan ook van hen. Aan Hem alleen onderwerpen wij ons."

4:150-152 "Degenen die God en Zijn boodschappers verwerpen en onderscheid wensen te maken tussen God en Zijn boodschappers, zeggende: 'Wij geloven in sommige en niet in andere', zij willen een tussenweg volgen. Dezen zijn inderdaad de ongelovigen en Wij hebben voor de ongelovigen een vernederende straf bereid. En degenen, die in God en al Zijn boodschappers geloven en geen onderscheid tussen wie dan ook maken, dezen zijn het, wie Hij spoedig hun beloning zal geven; God is Vergevend, Barmhartig."

Wij nemen de vermaning van bovenstaande verzen serieus en maken daarom geen onderscheid tussen de boodschappers van God. Degenen die claimen de Soenna van Mohammed te volgen begaan een fout, niet alleen omdat die Soenna niet bestaat en het volgen ervan nooit geboden is, maar ook omdat ze dus een onderscheid maken tussen de boodschappers van God. Ze willen alleen de Soenna van Mohammed volgen en niet die van Jezus, Mozes, Jakob, Isaak, Ismaël, Abraham etc. etc. De plaats van de profeet Mohammed in de Islam is dezelfde als die van alle andere profeten en boodschappers.